YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2020/1445
KARAR NO : 2021/942
KARAR TARİHİ : 08.02.2021
MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ
Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 27.03.2018 tarih ve 2016/406 E. – 2018/72 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 16.01.2020 tarih ve 2018/1865 E. – 2020/21 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin geliştirdiği pencere, kasa ve kapı profillerini Türk Patent nezdinde endüstriyel tasarım olarak tescil ettirerek koruma altına aldığını, davalı şirketin 03.06.2015 tarihli 2015/04167 sayılı çoklu endüstriyel tasarım tescil başvurusunda bulunduğunu, müvekkili şirket tarafından 2010/05572-1, 2010/05572-2,2013/05926-1 ve 2014/03942-3 sıra numaralı endüstriyel tasarım tescilleri gerekçe gösterilerek davalı şirketin tasarım tescili kapsamındaki 1, 6, 7 ve 8 sıra numaralı tasarımların yenilik ve ayırt edicilik vasıflarını haiz olmadığı gerekçesiyle kısmi itiraz edildiğini, YİDK’in tasarımların genel izlenim itibariyle farklı görüldüğü ve başvuru konusu tasarımların yenilik ve ayırt edicilik niteliğine sahip bulundukları gerekçesiyle itirazlarının reddine karar verdiğini, alınan kararın usul ve yasaya aykırı olduğunu, itirazlarına konu tasarımların yenilik ve ayırt edicilik niteliklerini taşımadıklarını ileri sürerek, YİDK’in 2016-T-463 sayılı kararının iptaline, davalı şirketin çoklu tasarım tescili kapsamındaki 01, 06, 07 ve 08 sıra nolu tasarımların hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Kurum vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalı şirketin 2015/04167 sayılı çoklu tasarım tescili kapsamındaki 1, 6, 7 ve 8 sıra numaralı tasarımlarının, davacının itirazına mesnet tasarımları karşısında yenilik ve ayırt edicilik vasıflarının bulunduğu, görünmeyen tasarımlar olmadıkları, son kullanıcılar tarafından açık ve net olarak görülebilecekleri, YİDK kararının iptali ve davalı tasarımlarının hükümsüzlüğü koşullarının oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK’nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK’nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK’nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 4,90 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 08/02/2021 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.