YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2019/3614
KARAR NO : 2020/1257
KARAR TARİHİ : 12.02.2020
MAHKEMESİ : ADLİYE MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada İzmir Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 23/02/2017 tarih ve 2016/99 E. – 2017/16 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi’nce verilen 24/06/2019 tarih ve 2017/1090 E- 2019/1008 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanun’un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle
dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin tütün sektöründe faaliyet gösterdiğini, tanınmış “Winston” markasının sahibi olduğunu, davalının “OLDWİNSTON HOUSE” isimli markanın müvekkilinin tanınmış “Winston” ibaresini içerdiği gibi müvekkiline ait “Winston” markalarının halihazırda tescilli olduğu ürünler ile iltibas tehlikesi yaratacak derecede benzerlik gösterdiğini, davalının markası içinde yer alan diğer ibarelerin ise “eski” ve “ev” anlamına geldiğinden ayırt ediciliğe etkilerinin buunmadığını, KHK’nın 8/4. maddesi uyarınca 43. sınıftaki hizmetlerin de hükümsüzlük koşullarının oluştuğunu ileri sürerek davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı taraf davaya cavep vermemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, davalı markasının “OLDWİNSTON HOUSE” isimli markasının 43. sınıfta “yiyecek içecek sağlanması, geçici konaklama, (gündüz bakımı kreş dahil), hayvan bakım hizmetleri” tescilli olduğu, gerek “OLD” gerekse “HOUSE” ekleri ile sözcüğün anlamsal açıdan farklılaştığı, “Eski Winston Evi” anlamına gelen bu markanın davacı markasının kapsamında yer alan emtiayı kapsamadığı, KHK’nın 8/1-b maddesinde yer alan iki şarttan işaret benzerliği kısmi olarak mevcutsa da, mal benzerliğinin bulunmadığı, davalının tescillenen hizmet sınıfı, davacının mallarından uzak olmakla birlikte, tütün ve tütün mamülleri için tescilli bulunan davacı markasının, yiyecek, içecek hizmetleri için tescilli bulunan davalı markasının tütün mamulleri ile benzerliğinin kurulması, son derece yapay, hayatın olağan akışına aykırı bir zorlama olacağı, her ne kadar, yiyecek içecek maddeleri gibi tütünün bile tıbbi sakıncalarına rağmen bir ihtiyaç olduğu ileri sürülse de, benzer insan ihtiyaçlarından olmadığı, tamamen farklı bir sınıf olan tütün ve tütün mamulleri ile yiyecek, içecek sunumu, konaklama hizmetleri arasında benzerlik ve bağlantı kurulamayacağı, davalının 43. sınıftaki tescilli hizmetlerinin davacı markasının ayırt edici karakterine zarar verdiğinin söylenemeyeceği, davacı tanınmışlığından haksız yaralanılacağından da söz edilemeyeciği, yine itibar zararı konusuna gelinirse, sigara markasının sağlığa zararlı ürün için elde ettiği saygınlığın veya itibar alanının böyle bir hizmet alanındaki kullanımdan olumsuz etkileneceğini gösterir bir kanıtın da bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, İlk Derece Mahkemesi ile aynı gerekçe ile davacı vekilinin istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK’nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK’nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK’nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 12/02/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.