YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2019/337
KARAR NO : 2020/1527
KARAR TARİHİ : 17.02.2020
MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 06/12/2017 tarih ve 2017/581 E. – 2017/1087 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi’nce verilen 08/11/2018 tarih ve 2018/498 E. – 2018/1189 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin yüksek faiz getireceği ve istendiği an geri ödeneceği garantisi ile davalı tarafa 251.905,00 DM miktarında para verdiğini, parasının müvekkiline iadesinin gerektiğini, ancak müvekkilinin verdiği paraları geri istemesine rağmen davalı tarafça müvekkilinin parasının iade edilmediğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere şimdilik 251.905,00 DM karşılığı 128.000,00 EURO’nun 03.03.2000 tarihinden itibaren işleyecek reeskont faiziyle ödeme tarihindeki TL karşılığı üzerinden tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; kesin hüküm itirazında bulunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davacı tarafından davalı aleyhine Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesinin 2010/629 Esas sayılı dosyasında açtığı davanın aynı nitelikte olduğu, 2012/217 karar sayılı kararla 04.04.2012 tarihinde davanın esastan reddine ilişkin verilen kararın temyiz yasa yoluna başvurulmaması nedeniyle 03.01.2014 tarihinde kesinleştiği, anılan kararın işbu dava açısından kesin hüküm teşkil ettiği gerekçesiyle davanın usulden reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; davacı vekilinin istinaf başvusunun, ilk derece mahkemesince verilen kararın usul ve esas bakımından kanuna uygun olduğu gerekçesiyle esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına ve 7194 sayılı Kanunun, 6100 sayılı HMK’nın 114/1-i maddesindeki dava şartı olan kesin hükmün nazara alınmamasını gerektiren bir etkisinin bulunmamasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK’nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK’nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK’nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 18,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 17/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.