YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2019/3044
KARAR NO : 2020/4969
KARAR TARİHİ : 11.11.2020
MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada İstanbul 2. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 27.12.2018 tarih ve 2015/1217-2018/1406 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, duruşma için belirlenen 10.11.2020 günü hazır bulunan davacı vekili Av…. ile davalı vekili Av. … dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadan kullandığı krediyi erken ödemek istediğini bankaya bildirdiğini, davalının erken kapama maliyetinin 4.884.610.- USD olarak bildirdiğini, sözleşme incelendiğinde erken kapama ücretinden değil erken ödeme masrafından bahsedildiğinin görüleceğini, bunun da dosya masrafı, yazışma, rehinlerin kaldırılması masrafları gibi masrafları ifade ettiğini, müvekkilinin ısrarlı talepleri üzerine bu tutarın 3.000.000.- USD’ye indirildiğinin sözlü olarak bildirildiğini, ancak bunun karşılığında bankanın hazırladığı dilekçenin imzalanmasının şart koşulduğunu, aksi halde teminatların kaldırılmayacağının söylendiğini, müvekkilinin davalı dışı başka bir bankadan kredi kullanabilmesi için vereceği teminatlar davalı bankaca kontrol edildiğinden baskıya boyun eğmek zorunda kalarak 3.000.000.- USD tutarındaki erken kapatma ücreti ve faizini ödediğini, tehdit altında ve zorla imzalatılan, ikrah ve gabin şartlarını taşıyan, ahlaka aykırı suretle imzalattıralan 21.01.2011 tarihli dilekçenin hukuken geçersiz olduğunu, dürüstlük kuralına aykırılık taşıdığını, kullandırılan kredi miktarı, geri ödendiği süre gözetildiğinde fahiş derecede yüksek tutarda müvekkilinden para alındığını ileri sürerek 3.000.000.- USD’nin ödeme gününden itibaren işleyecek bankaların USD ile açılmış bir yıl vadeli mevduat hesabına ödediği en yüksek faizi ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin verilen yazılı talimat ve varılan mutabakat üzerine işlem yaptığını, genel kredi sözleşmesinde davacının erken kapamanın bankanın belirleyeceği erken kapama ücretinin ödenmesi ile mümkün olduğunu kabul ettiğini, davacıya erken ödeme opsiyonu olmayan sabit faizli kredi kullandırıldığını, buna göre faizin erken ödeme opsiyonuna sahip kredilere göre düşük belirlendiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, uyulan bozma ilamı, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, sözleşmelerde erken kapama halinde alınacak komisyon ücreti oranının kararlaştırılmadığı, bu konuda davalı bankaya tek taraflı belirleme yetkisi tanındığı, diğer bankaların davaya konu kredi sözleşmesi ile aynı nitelikte bulunan kredilerin vadesinden önce kapatılması halinde uyguladıkları erken kapama ücreti/komisyonunun araştırıldığı, bu yönde yapılan araştırmada bilirkişi heyetinin 2.076.000.- USD’nin iadesinin gerektiğini bildirdiği, davalının tahsil etmiş olduğu erken kapama komisyonunun %12,98’e tekabül ettiği, bu durumun benzer işlemleri yapan banka ortalamalarının üzerinde (fahiş) olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 2.076.000.- USD’nin 10.02.2011 tarihinden itibaren 3095 sayılı Kanun’un 4/A maddesi uyarınca işleyecek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 2.540,00 TL duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 214.855,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 11.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.