YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2019/1891
KARAR NO : 2020/5692
KARAR TARİHİ : 03.12.2020
MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada İzmir 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 20.06.2017 gün ve 2014/1592 – 2017/584 sayılı kararı onayan Daire’nin 21.01.2019 gün ve 2017/3462 – 2019/495 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında imzalanan üye iş yeri sözleşmesinde 24 günlük bloke şartıyla davacının pos cihazı kullanımından komisyon alınmayacağının kararlaştırıldığını, 02.06.2009 – 01.07.2012 tarihleri arasında komisyon alınmadığını, ancak bu tarihten ve Fortisbank’ın davalı ile birleşmesinden sonra bildirimde bulunulmaksızın davacıdan 87.227,76 TL komisyon bedeli tahsil edildiğini, davalı bankanın bu işleminin sözleşmeye aykırı olduğunu ileri sürerek, davacıdan alınan komisyon miktarının 10.01.2013 tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, 6762 sayılı Yasa’nın 22. maddesi gereğince ticari işletmesi ile ilgili iş yapan davacının yaptığı iş karşılığında münasip bir ücret isteyebileceği, bankanın bankalar arası kart merkezine ödediği komisyon, POS cihazlarının mali değeri ve işletme giderleri dikkate alındığında makul oranda komisyon talep edebileceği, bilirkişi raporları ile de alınan komisyon miktarının makul olduğunun belirlendiği gerekçesiyle, davanın reddine dair verilen kararın davacı vekili tarafından temyizi üzerine karar Dairemizce onanmıştır.
Davacı vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 20,80 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 477,45 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacıdan alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 03/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.