YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/5048
KARAR NO : 2019/6164
KARAR TARİHİ : 03.10.2019
MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 7. Tüketici Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 23/11/2017 tarih ve 2016/1236-2017/1131 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı ve davalı vekilleri tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 09/07/2014 tarihinde eşi ile birlikte Barcelona-İstanbul seferini yapan davalı havayolu şirket ile uçuş gerçekleştirdiğini ve Sabiha Gökçen havalimanına indiklerini, bagajlarından birinin gelmediğini, bu durumu havayolu şirketine bildirdiklerini ancak havayolu şirketinin konuyla ilgili kayıtsız davrandını, kamera kaydı incelemesinden bagajın uçağa hiç yüklenmediğinin anlaşıldığını, davalı taşıyıcı şirketin oluşan zarardan sorumluluğu olduğunu, bu nedenle kayıp bagajın aynen iadesine, mümkün olmadığı taktirde fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydıyla zarar tutarı olan 11.774,00 TL’nin 09/07/2014 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, kanun kuvvetinde olan konvansiyon hükümleri gereği hava taşıyıcısının dolayısı ile müvekkil şirketin sorumluluğunun sınırlandırıldığını, davacı yolcunun taşıma öncesi müvekkil şirkete teslim etmiş olduğu bagajına ilişkin daha özel bir fayda bildiriminde bulunmadığını, sigorta yaptırmayıp ek ücret de ödemediğini, dolayısıyla söz konusu Konvansiyon hükümlerine göre kayıtlı herhangi bir bagajın kaybı halinde müvekkil havayolunun sorumluluğunun üst sınırı 1131 özel çekme hakkı (sdr) olacağını, bu hükümler çerçevesinde sorumluluğu kabul anlamına gelmemek kaydıyla davacı tarafa 1131 SDR ödeme teklifinde bulunulmuş ise de, söz konusu teklifin davacı yan tarafından kabul edilmediğini, davacının kayıp eşya listesinde beyan ettiği bilgisayarın bagaj içerisinde taşınması yasak olup, taşınması durumunda havayolları hiçbir şekilde sorumluluk kabul etmediğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, alınan bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacıya ait bagajın 09/07/2014 tarihinde kaybolduğu ve davacı tarafa teslim edilemediği, davacının aynı tarihte davalıyı durumdan haberdar ederek bagajının teslimini talep ettiği, 08/05/1999 tarihli Montreal konvansiyonu 22. maddesi gereğince davalının 1.131 SDR (Çekme hakkı) ile sorumlu olmasına karşın davacının sunduğu faturalardan davacı adına düzenlenmiş olduğu tespit edilen faturaların toplam değerinin 5.121,96 TL olduğu ve faturalarda belirtilen ürünlerin bagajda olmasının hayatın olağan akışına uygun olduğu gerekçesiyle 5.121,96 TL’nin 09/07/2014 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya dair istemlerin ise reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı ve davalı vekilleri temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı ve davalı vekillerinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı ve davalı vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 6502 sayılı Yasa’nın 73/2. maddesi gereğince tüketici mahkemelerinde tüketici tarafından açılan davalar harçtan muaf olduğundan davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, aşağıda yazılı bakiye 262,32 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 03/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.