YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/4292
KARAR NO : 2019/5949
KARAR TARİHİ : 30.09.2019
MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 13/07/2017 tarih ve 2016/251 E- 2017/263 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 31/05/2018 tarih ve 2018/866 E- 2018/647 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, “DUMANKAYA” ibareli 19,35,37 ve 38. sınıflar başta olmak üzere pek çok sınıfta müvekkili adına tescilli markaların bulunduğunu, bu markaların tanınmış marka olduklarını, “DUMANKAYA” ibareli 2015/72224 numaralı başvurusunun davalı tarafından 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi uyarınca reddedildiğini, itirazın ise YİDK tarafından kabul edilmediğini, redde mesnet marka ile müvekkili başvurusu arasında 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi anlamında bir benzerliğin bulunmadığını, müvekkilinin, söz konusu ibare üzerinde 2011/60497 sayılı markasından kaynaklanan müktesep hakkının bulunduğunu ileri sürerek, YİDK’in 2016-M-4676 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı TPMK vekili, dava konusu başvuru ile redde mesnet marka arasında 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi anlamında benzerlik bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; dava konusu marka başvurusu ile başvurunun reddine mesnet marka arasında 556 sayılı KHK’nın 7/1-b bendi anlamında bir benzerliğin bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, YİDK’in 2016-M-4676 sayılı kararının iptaline karar verilmiş, karar aleyhine, davalı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesince, dosya üzerinden yapılan istinaf incelemesinde; mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi hükmünün uygulanabilmesi için markalar arasındaki benzerliğin iltibasa yol açacağının ayrıca inceleme yapılmasını gereksiz kılacak derecede güçlü ve açık olmasının gerektiği, 2015/72224 sayılı “DUMANKAYA” ibareli başvuru ile redde mesnet 2011/48866 sayılı “DUMANKAYA YAPI MALZEMELERİ SANAYİ VE TİCARET AŞ+Şekil” ibareli marka arasında bu anlamda bir benzerliğin bulunmadığı anlaşılmakla, davalı TPMK vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK’nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz istemininreddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK’nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK’nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 30/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.