YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/4249
KARAR NO : 2020/1421
KARAR TARİHİ : 17.02.2020
MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada Eskişehir Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 10/03/2016 gün ve 2014/441 – 2016/182 sayılı kararı onayan Daire’nin 16/05/2018 gün ve 2016/11467 – 2018/3656 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirket ile davalı banka arasında 12.000.000,00 TL limitli 14/02/2012 tarihli genel kredi sözleşmesi imzalandığını, imzalanan sözleşmeye istinaden 4.550.000,00 TL tutarında kredi kullandığını, söz konusu krediyi tamamen kapatmak istediğini, müvekkil şirket hesabından 200.000,00 TL erken kapama bedelinin tahsil edildiğini, müvekkil şirket yetkilisinin ibraz edilen dekontlara ihtirazi kayıt düşerek imzaladığını, davalının para tahsiline dayanak yaptığı hiçbir şartı müzakere edemediğini, mevcut sözleşmenin hukuki olarak geçerli olabilmesi için erken kapama bedelinin % oranının sözleşmede açıkça belirtilmesinin gerektiğini, Yargıtay kararları uyarınca da davalı bankanın müvekkilinden en fazla %2 erken kapama bedeli alabileceğini, bu oranın 83.003,02 TL olduğunu, davalının müvekkilinden 116.996,98 TL fazla tahsilat yaptığını ileri sürerek 116.996,98 TL’nin ihtarname tebliğ tarihi olan 06/11/2013 tarihinden itibaren 3095 sayılı Kanun’un 2/2. madde hükmü gereğince işleyecek olan avans faizi ile birlikte davalı bankadan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın davalı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce onanmıştır.
Bu kez davalı vekili karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 38,50 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 477,45 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davalıdan alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 17/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.