YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/362
KARAR NO : 2019/4592
KARAR TARİHİ : 19.06.2019
MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasında görülen davada Antalya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 26/10/2015 gün ve 2014/715-2015/790 sayılı kararı bozan Daire’nin 23/10/2017 gün ve 2016/11917 – 2017/5574 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, turizm acenteliği ve yatırım alanında faaliyette bulunan müvekkili ile davalı ve dava dışı PNR Turizm Seyahat Acentesi Kongre ve Organizasyon Tic. Ltd. Şti. arasında alt satış acenteliği sözleşmesinin düzenlendiğini, müvekkilinin bu sözleşme uyarınca üstlendiği dava dışı şirketin ofis dekorasyonu ve mobilya düzenlemesi işi uyarınca 29.500 TL harcama yaptığını, acentenin faaliyette bulunmayı taahhüt ettiği adresinden bilgilendirme yapmadan ve onay almadan ayrılarak faaliyetine son verdiğini, müvekkilinin de bu nedenle fesih yetkisini kullandığını, böyle bir durumda ofis için yapılan harcamaların müvekkiline ödeneceğinin kararlaştırılmış olduğunu, sözleşmeyi alt acente adına imzalayan davalının şirket yetkilisi olarak üçüncü kişinin fiilini taahhüt sözleşmesi kapsamında müşterek ve müteselsil sorumluluğu da kabul ettiğini, 29.500 TL’nin tahsili için hem alt acente hem de davalı aleyhine başlatılan icra takibinin acente yönünden kesinleştiğini, davalının ise itiraz ettiğini ileri sürerek itirazın iptali ile icra inkâr tazminatının tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın reddine dair verilen kararın davacı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce bozulmuştur.
Bu kez davalı vekili karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 17,10 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 389,49 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 19/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.