YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/2487
KARAR NO : 2019/882
KARAR TARİHİ : 06.02.2019
MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasında görülen davada Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen … …. Asliye Ticaret tarih ve 2017/635-2017/971 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının 6446 sayılı Yasa hükümleri çerçevesinde …,…, …, …, …, …, …. illerinde Enerji Piyasası Düzenleme Kurulu tarafından verilen elektrik dağıtım lisansı kapsamında dağıtım faaliyetini yürüttüğünü ve …’a ait iletim hatlarını kullandığını, bu nedenle taraflar arasında sistem kullanım anlaşması imzalandığını, sistem kullanım anlaşmasında yer alan maksimum enerji alış-veriş kapasitesinin alışıldığı gerekçesi ile davalı tarafından 29.04.2013 tarihli 140.893,11 TL tutarlı cezai şart faturası düzenlendiğini, anılan fatura bedelinin davacı tarafından ödendiğini, ancak dava konusu faturanın sözleşme kapsamına aykırı olduğunu ileri sürerek, 140.893,11 TL ceza bedelinin ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasında 11/06/2010 tarihi itibariyle sistem kullanım anlaşması imzalandığını, taraflar arasındaki anlaşma hükümleri ve yasal mevzuat kapsamında davalının reaktif enerji sınır değerini aşacak şekilde sistemden enerji çekmesi nedeniyle düzenlenen dava konusu ceza faturalarının haklı olduğunu, fatura kapsamında yapılan ödemenin geri istenemeyeceğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu faturanın düzenlendiği döneme ait geçerli sistem kullanım anlaşmasının ….maddesi hükmüne göre, …’nin cezai şart uygulayabilmesi için, ihlal tespit edildiğinde ihlal niteliğine göre ortadan kaldırılabilmesine yönelik olarak yeterli bir süre verilerek, bu süre sonunda cezai şartın uygulanacağı konusunda uyarı yapılması zorunlu bir ön şart olarak öngörülmüş olup, davalı şirket tarafından bu ön şartın yerine getirilmediği gerekçesiyle davanın kabulüne, 140.893,11 TL’nin 31/05/2013 olan ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 7.181,51 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 06/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.