YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/1955
KARAR NO : 2019/3811
KARAR TARİHİ : 15.05.2019
MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasında görülen davada Ankara 12. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 25/01/2016 tarih ve 2014/1114-2016/19 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; Afşin-Elbistan Termik Santrali için 05/01/2004 tarihinde, Afşin-Elbistan B Termik Santrali için 24/05/2005 tarihinde, Çatalağzı B Termik Santrali için 05/01/2004 tarihinde, Orhaneli Termik Santrali için 05/01/2004 tarihinde, Tunçbilek Termik Santrali için 05/01/2004 tarihinde, Ambarlı Fueloil-Doğalgaz Kombine Çevrim Santrali için 05/01/2004 tarihinde sistem kullanım anlaşmaları imzalandığını, davacı tarafından davalıya sonuç olarak 20/12/2012 tarihli 579565 nolu 44.928,40 TL, 20/12/2012 tarihli 579598 nolu 49.762,02 TL, 20/12/2012 tarihli A 579631 nolu 84.329,72 TL, 20/12/2012 tarihli A 579665 nolu 92.668,72 TL fatura bedelli toplam 271.688,86 TL’lik ceza fatura düzenlendiğini, sistem kullanım anlaşmasının cezai şartlar bölümünün 10. maddesine istinaden düzenlenen faturaların yasal ve olaya uygun olduğunu ileri sürerek 271.688,86 TL’lik ceza fatura bedelinin davalıdan tahsiline karar karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; taraflar arasında düzenlenen sözleşmeye göre kendilerine uyarıda bulunulmadan ve ihlalin düzeltilmesi için gereken süre tanınmadan ceza faturası düzenlenmesinin hukuka uygun olmadığı, sistem kullanım anlaşmasının onuncu maddesinin cezai şartlar kısmında imzalanan bağlantı anlaşması ve bu anlaşma hükümlerinin herhangi birini ihlal etmesi halinde söz konusu ihlale TEİAŞ’ın uyarısına rağmen uyarıda belirtilen süre içinde sona erdirmemesi durumunda TEİAŞ’ın belirlenin ceza şartları uygulama yetkisinin bulunduğunu, davalıya herhangi bir uyarı yapılmalığını, bu hali ile cezanın usulsuz olduğunu,davacının mevcut bir zararının da olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında düzenlenen Sistem Kullanım Anlaşması 10. maddesinin cezai şartlar başlıklı maddesine göre davalıya uyarıda bulunulması gerektiği ancak davalıya herhangi bir uyarı yapılmadığı, ihtar müessesesi işletilmeden kesilen cezanın hukuka uygun olmadığı bu sebeple davaya konu edilen faturalardan doğan herhangi bir alacağının mevcut olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 15/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.