YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/188
KARAR NO : 2019/4670
KARAR TARİHİ : 20.06.2019
MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasında görülen davada Antalya 9. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 11/02/2016 gün ve 2014/77 – 2016/28 sayılı kararı bozan Daire’nin 19/10/2017 gün ve 2016/12288-2017/5514 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davacının tahditli plaka sınıfına giren “M” plakalı minibüs sahibi olduğunu, Antalya Büyükşehir Belediyesi Ulaşım Koordinasyon Kurulu tarafından “M” seri plakalı 14+1 oturma kapasiteli minibüslerin yerine 18+9 yolcu kapasiteli otobüslere geçilme kararı alındığını, bu karar sonrasında davacının yeni araç alarak işletilen halk otobüsleri ile aynı anda toplu taşıma hizmeti vermeye başladığını, S.S 21 Nolu Özel Halk Otobüsleri Kooperatifi üyeleri ile oluşan uyuşmazlıklar neticesinde müvekkilinin de üyesi olduğu Antalya Minibüsleri Esnaf Odası ile S.S 21 Nolu Özel Halk Otobüsleri Motorlu Taşıyıcılar Kooperatifi arasında protokoller düzenlendiğini, bu protokoller çerçevesinde davacı tarafından 38.100,00 TL bono keşide edilerek verildiğini, senet bedelinin ödenerek bono aslının geri alındığını, ancak protokollere rağmen davalı kooperatif üyeleri tarafından açılan dava sonucunda Koordinasyon Kurulu kararının Antalya 2. İdare Mahkemesi kararıyla iptal edildiğini, protokol şartlarının gerçekleşmediğini ileri sürerek; 38.100,00 TL’nin dava tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş; ıslah dilekçesiyle, Antalya Minibüsçüler Esnaf ve Sanatkarlar Odası ile S.S 21 Nolu Özel Halk Otobüsleri Taşıyıcılar Kooperatifi arasında akdedilen tüm anlaşma, sözleşme ve protokollerin geçersizliğinin tespitine ve geçersiz sözleşmeler uyarınca davacı tarafından ödenen 38.100,00 TL’nin iadesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre, davanın reddine dair verilen kararın davacı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce bozulmuştur.
Davalı vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur. Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 27,10 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 389,49 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davalıdan alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 20/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.