YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/1205
KARAR NO : 2019/5732
KARAR TARİHİ : 24.09.2019
MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 22/01/2010 gün ve 2008/17 – 2010/21 sayılı kararı onayan Daire’nin 13/11/2017 gün ve 2016/4057 – 2017/6099 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin 2005/53452 sayılı “AYFORM+ ŞEKİL” ibareli marka başvurusuna müvekkilinin tanınmış “FORM” ve “ETİ FORM” ibareli markalarına dayanarak yaptığı başvurunun davalı Kurumun YİDK’nca nihai olarak reddedildiğini, başvurunun tescili halinde asıl unsurları “FORM” sözcüğü olan markaların ayırt edilemeyecek derecede benzerliği nedeniyle iltibasın doğacağını, müvekkilinin markalarının tanınmışlığı nedeniyle tüm sınıflarda tescili engelleyebileceğini, davalı şirketin haksız yarar sağlayacağını, müvekkili markalarının itibarının ve ayırt edici karakterinin zarar göreceğini ileri sürerek YİDK kararının iptalini, başvurunun tescili halinde hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili ve davalı şirket vekili, ayrı ayrı davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporları ve tüm dosya kapsamına göre, davacıya ait “FORM” ibareli markalarla davalı şirket başvurusuna konu “AYFORM” ibareli markanın benzer olduğunu, ancak başvuruda 16. ve 40. sınıf mal ve hizmetlerin tescilinin istendiği, davacı markalarının ise bu sınıfları kapsamadığı, bu itibarla 556 sayılı KHK’nın 8/1-b bendi uyarınca iltibas tehlikesinin bulunmadığı, aynı KHK’nın 8/4 maddesi şartlarının da oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine dair verilen karar davacı vekilinin temyizi üzerine Dairemizce onanmıştır.
Davacı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 17,70 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 389,49 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacıdan alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 24/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.