YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/4002
KARAR NO : 2019/3800
KARAR TARİHİ : 15.05.2019
MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasında görülen davada Kahramanmaraş 4. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 17/11/2015 gün ve 2015/280 – 2015/786 sayılı kararı bozan Daire’nin 23/05/2017 gün ve 2016/5710 – 2017/2972 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankanın POS müşterisi olup, 2008 yılında kendisine POS cihazı verildiğini, ağustos ayında geçici süreliğine şehir dışına çıktığını ve bu dönemde müvekkiline ait POS cihazının bağlı bulunduğu hesaptan 24/11/2008-31/12/2008 tarihleri arasında 32 kez toplam 210.000,00 TL civarında para çekme işlemi gerçekleştirildiğini, bu işlemlerden 3-4 adedinin müvekkili, kalan 28-29 işlemin ise, yetkisiz kişi dava dışı Halil Sarıkaya tarafından gerçekleştirildiğini düşünmeleri üzerine anılan kişi ve banka yetkilileri hakkında suç duyurusunda bulunduklarını, başlatılan soruşturma dosyasında bankaya yazılan müzekkereye verilen cevapta müşteri dosyasından 3. şahıslara yetki verilmesiyle ilgili vekaletname ya da talimat bulunmadığının bildirildiğini yine, para çekme işlemine ilişkin dekontlar üzerinde yapılan imza incelemesinde dekontların bir çoğundaki imzaların taklit olup, müvekkiline ait olmadığının anlaşıldığını, bunun üzerine Halil Sarıkaya hakkında Kahramanmaraş 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2013/217 E- 2014/21 K. sayılı kararı ile ceza verildiğini, davalı bankanın müvekkili hesabı üzerinde tasarruf yetkisi bulunmayan, yetki ya da talimat vermediği kişiye hukuka ve mevzuata aykırı olarak ödemeler yaparak müvekkilini zarara uğrattığını ileri sürerek, yetkisiz kişilere yapılan ödemelerin, ödeme tarihlerinden itibaren reeskont faiziyle davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir. Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kabulüne dair verilen kararın davalı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce davalı yararına bozulmuştur.
Davacı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 27,10 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 389,49 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 15/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.