YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/2507
KARAR NO : 2018/7992
KARAR TARİHİ : 17.12.2018
MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada … 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 09/06/2015 tarih ve 2014/930-2015/563 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin, davalı bankadan 02/01/2012 tarihinde 325.000,00 TL ticari kredi kullandığını, bu kredi nedeniyle 2.625,00 TL; 13/01/2012 tarihinde 125.000,00 TL ticari kredi kullandığını, bu kredi nedeniyle 1.125,00 TL; 20/03/2012 tarihinde 99.725,00 TL ticari kredi kullandığını ve bu kredi nedeniyle 748,63 TL’lik kredi tahsis ücretleri alındığını, davalı bankanın aldığı söz konusu ücretlerin genel işlem koşulları içerisinde değerlendirilmesi gerektiğini, Yargıtay içtihatlarının da bu yönde olduğunu ileri sürerek, 4.498,63-TL’nin en yüksek banka mevduat faiziyle birlikte davalı bankadan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, …’nın 22. maddesi uyarınca tacir olan müvekkilinin davacıdan sunulan bankacılık hizmeti nedeniyle ücret isteme hakının bulunduğunu, taraflar arasındaki sözleşmenin 10/2 maddesi uyarınca da bankanın müşteriden talep edebileceği ücretlerin tespit edildiğini, davacının da bu sözleşmeyi imzaladığını, davacının basiretli bir tacir gibi davranma yükümlülüğünde olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, tüm dosya kapsamı dikkate alınarak yapılan yargılamaya göre, davalı bankanın uyuşmazlığa konu olan kredi tahsis ücretleri oranının %1 ve daha düşük oranda olduğu, T.C. …Bankası A.Ş., T. … Bankası A.Ş., … ve Kredi Bankası A.Ş.’nin%2 civarında kredi tahsis ücreti aldıkları, bilirkişi incelemesiyle de tespit edildiği üzere, davalı bankanın almış olduğu kredi tahsis ücretlerinin bankanın sermaye maliyeti, munzam maliyet, personel maliyeti, istihbarat maliyeti, iletişim giderleri maliyeti, kırtasiye giderleri maliyeti ve vergisel yükümlülükleri maliyeti olduğu dikkate alınarak tahsil edilen kredi tahsis ücretinin fahiş olmadığı, haksız şart niteliğinin de bulunmadığı ve davalı bankanın davacıdan haketmediği miktarda “kredi tahsis ücretleri” almadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 4,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 17/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.