YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/2421
KARAR NO : 2018/7786
KARAR TARİHİ : 10.12.2018
MAHKEMESİ : … BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ
Taraflar arasında görülen davada … 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 21/10/2016 tarih ve 2015/1253 E. – 2016/950 K sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair … Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi’nce verilen 28/02/2017 tarih ve 2017/149-2017/192 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı banka nezdindeki mevduat hesabında bulunan 75.000 TL tutarındaki paranın davalı banka personeli tarafından zimmete geçirildiğini, bu paranın iadesi için, davalı banka aleyhine müddeabihi 10.000 TL göstermek suretiyle kısmı dava açtıklarını, dava önce reddedilse de, müvekkilinin temyizi üzerine, Yargıtay’ca, davalı bankanın mülga BK 100. maddesi uyarınca sorumlu olduğu gerekçesiyle kararın bozulduğunu, bozmaya uyan mahkemece davanın kabulüne karar verilerek, ıslah edilmiş haliyle 75.000 TL’nin davalıdan tahsiline hükmedildiğini, anılan kararın, davalının temyizi üzerine, sadece, bozmadan sonra ıslah yapılamayacağı gerekçesiyle bozulduğunu, son bozma sonrası nihayetinde … 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 2015/427E -2015/575K sayılı karar ile davanın kabulü ile 10.000 TL’nin 10.09.2008 tarihinden itibaren mevduata uygulanan en yüksek faiziyle davalıdan tahsiline karar verildiğini, bakiye 65.000,00 TL’nin tahsili için bu davanın açıldığını ileri sürerek, 65.000 TL’nin 10.09.2008 tarihinden itibaren bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, hesapta bulunan paranın çekilmesini sağlayan fişteki imzanın davacıya ait olduğunu, davacının alacağının tamamını bilmesine rağmen talebini 10.000,00 TL ile sınırladığını bu nedenle bakiye kısmı talep edemeyeceğini, davanın kabulüne karar verilmesi halinde ancak dava tarihinden itibaren faize hükmedilmesi gerektiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacının davalı banka nezdinde sahibi bulunduğu mevduat hesabındaki 75.000 TL’nin banka personeli tarafından zimmete geçirildiği, davacının boş tediye fişine imza atmasından dolayı bankanın sorumluluktan kurtulamayacağı, personelin hafif kusuru olsa dahi bankanın tüm zararı karşılamakla yükümlü bulunduğu, davacı zararının 10.000 TL’sinin karara bağlandığından kalan zararı davalının tazmin etmekle yükümlü bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne 65.000 TL’nin 10.09.2008 tarihinden itibaren devlet bankalarınca mevduata uygulanan en yüksek faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf Mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, mahkeme kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK’nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK’nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK’nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 3.330,11 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 10/12/2018 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.