YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/2042
KARAR NO : 2018/7704
KARAR TARİHİ : 06.12.2018
MAHKEMESİ : İZMİR BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ
Taraflar arasında görülen davada İzmir Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 17/11/2016 tarih ve 2015/15-2016/159 sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi’nce verilen 03.02.2017 tarih ve 2017/100-2017/75 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin kuru meyve sektöründe, farklı dizaynlarda ürün ve vakumlu paketler hazırladığını, bu yöntemin ilk defa davacı tarafından kullanıldığını, müvekkilinin paket tasarımının, davalının 2014/01534 sayılı etiket tasarımının başvuru tarihinden önce olduğunu, müvekkilinin 29. sınıfta tescilli ”… ” ve ‘…” markalarının sahibi olduğunu, davalının müvekkilinin tasarladığı etiket ve ambalajı taşıyan ürünleri piyasaya sunmak sureti ile haksız rekabet yarattığını, davalının tescilli ”…” markasını kullanmak suretiyle aynı gramajda ürünleri piyasaya sürdüğünü, davalının tasarım tescilinin kötü niyetli olduğunu ileri sürerek, davaya konu tasarımın uygulandığı ürünlerin davalı tarafça üretimin satışının, ithalinin ve ihracının vs. kanallarla dağıtımın önlenmesi için muhafaza tedbirlerinin uygulanmasını, haksız rekabetin tespitini, davalı adına tescilli endüstriyel tasarımın hükümsüzlüğünü ve sicilden terkinini, davalının vaki tecavüzü dolayısıyla şimdilik 50.000,00 TL manevi 50.000,00 TL maddi tazminata karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin 27.02.2014 başvuru tarihli 2014/01534 tescil nolu tasarımın sahibi olduğunu, tescilli tasarımın kuru yemiş bileşiminden imal edilen ürün için ambalaj ve etiket olarak kullanıldığını, bahsi geçen ürünlerin ne müvekkilince ne de davacı tarafından yeni bulunan bir ürün olmayıp yıllardır tüketilen ürünler olduğunu, müvekkilinin ürünleri üzerinde “…fit fit”, “… tarla”, “fit-fit”, “…” markalarını kullandığını, davacıya ait markalarla herhangi bir iltibas söz konusu olamadığını, müvekkilinin kendi tescilli tasarımını etiketlerinde kullanmasının haksız bir eylem olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davalıya ait dava konusu 2014/0534 nolu çoklu etiket tasarımının yeni ve ayırt edici olduğu, davalının kullandığı ambalajda iltibasa yol açabilecek bir yanaşma bulunmadığı, iki tarafın ambalaj ve tasarımlarının birbirleri ile farklılık içerdiği, kuru meyveye ilişkin taraf ürünlerinin ambalajında benzer görsellerin kopya kullanılmasının doğal bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili istinaf isteminde bulunmuştur.
Bölge adliye mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; kararının usul ve esas yönünden hukuka uygun olduğu gerekçesiyle, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esas yönünden reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK’nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK’nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK’nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 4,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 06/12/2018 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.