Yargıtay Kararı 11. Hukuk Dairesi 2017/1909 E. 2018/7414 K. 27.11.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/1909
KARAR NO : 2018/7414
KARAR TARİHİ : 27.11.2018

MAHKEMESİ : … BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ . HUKUK DAİRESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada … 3. Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 25/10/2016 tarih ve 2015/348 E. 2016/282 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair … Bölge Adliye Mahkemesi . Hukuk Dairesi’nce verilen 15/02/2017 tarih ve 2017/147-2017/127 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 12. sınıfta 2014/57828 sayılı “… ” ibareli marka tescil başvurusunun, 556 sayılı KHK.’nın 7/1-a ve c bentleri uyarınca davalı … … tarafından reddedildiğini, oysa müvekkilinin başvurusunun … nezdinde 27 ülkede, … ve … ’da 12. sınıfta korunduğunu, markayı oluşturan “…” kelimesinin ecological, “…” ibaresinin ise ek eklenti, fişli anlamına geldiğini, 2013/91512 sayılı ecohybrid markasının … tarafından tasviri görülmezken dava konusu markanın görülmesinin çelişki olduğunu ileri sürerek davalı … …’nın 2015/M-6069 sayılı kararının iptalini, marka başvurularının müvekkili adına tesciline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin kararının hukuka uygun olduğunu, “… ” ibaresinin başvurusu yapılan 12. sınıftaki mallar için tasviri nitelikte bulunduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, dava konusu “… ” ibaresinin başvuru konusu emtiadan bağımsız olarak değerlendirildiğinde, soyut anlamda ayırt ediciliği bulunan bir işaret olduğu, bu nedenle 556 sayılı KHK.’nın 5 ve 7/1-a maddeleri anlamında marka olabilme vasfına sahip bulunduğu, “… …” ibaresinin davalı vekilinin ifade ettiği gibi “ekonomik ve sarj edilebilir” veya davacı vekilinin ifade ettiği gibi “ekolojik fişli” anlamına gelse de malların karakteristik özelliğine yapılan bir atfı içeriyor olması itibarıyla bir çağrışım markası olarak düşük orijinal özellikte zayıf bir marka olmakla birlikte, markanın tescil edilebilmesi için orijinal olması gerekmeyeceğinden ve sadece mal ve hizmetleri ayırt edebilecek kapasitede olması yeterli bulunduğundan ve malların niteliğine yapılan bir atfı içeriyor olması karşısında, 12. sınıftaki motorlu taşıtlar için asgari düzeyde marka olabilme vasfını haiz bulunduğu, 556 sayılı KHK.’nın 7/1-a ve 7/1-c maddelerinin şartlarının somut olayda bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, davalı … …’nın 2015/M-6069 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Karar karşı davalı vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesi ile istinaf isteminin HMK’nın 353/1-b.1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına ve dava konusu başvurunun tescili istenen emtia bakımından tanımlayıcı nitelikte bir ibare olarak değerlendirilemeyecek olmasına göre, davalı vekilince yapılan istinaf başvurusunun HMK’nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK’nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK’nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 4,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 27/11/2018 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.