YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/8923
KARAR NO : 2017/5740
KARAR TARİHİ : 25.10.2017
MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada … 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 16/12/2014 tarih ve 2011/463-2014/465 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, sigortalı … İnşaat A.Ş’ne ait emtiaların 08/09/2006 tarihinde davalı şirketin sorumluluğunda bulunan …/… plaka sayılı araç ile Türkiye’den …’a taşındığı, inşaat malzemelerinin bir kısmının eksik ve bir kısmının ise hasarlı olduğunun …/…’de sigortalıya ait bulunan şantiyede emtiaların teslimi sırasında tespit edildiğini, 7.176 USD hasar bedelinin sigortalıya ödendiğini ileri sürerek 7.176 USD’nin rücuen tazminini istemiştir.
Davalı vekili; müvekkilinin yük taşıma işini … Nak. Tic. Ltd. Şti. devrettiğini, bu şirketin yükleri …’a kadar kendi kamyonlarıyla taşıdığını, devamında ise … üzerinden …’a götürecek olan … kamyonlarına aktararak taşıdığını, noterce onaylanmayan ekspertiz raporuna göre tazminat istemesinin kabul edilemez olduğunu, tutanakta imzası bulunan şahsın Türkçe bilmediğini, taşımayı yapan araçların plakalarının yazılmadığını, depo sorumlusunun imzasının da bulunmadığını, sigortalının ziya ve hasar konusunda bir ihbarda bulunmadığını, olayın 6 ay sonra sigorta şirketinden duyduklarını iddiaların bu nedenle TTK gereği kabul edilemeyeceğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda; hasarın alt taşıyıcı konumunda olan Dilhan Uluslararası Nakliyat firmasının söz konusu emtiayı taşıması sırasında oluştuğu, 6762 sayılı TTK 781, 783 (6102 sayılı TTK’nun 875) ve devamı maddelerine göre malın gönderilene teslim tarihine kadar oluşan ziya ve hasardan taşıyıcının (alt taşıyıcı ile birlikte) sorumlu olduğu, taşıma sözleşmesinin CMR hükümlerine göre yapıldığı, sözleşmenin 17,21,23 maddelerine ve CMR Konvansiyonunun 6.bölümü gereğince taşıma sırasında meydana gelen hasarlardan asıl taşıyan ve alt taşıyanların birlikte sorumlu olduğu, davacı … şirketinin de sigortalısına yaptığı ödemeyi ödeme tarihinden itibaren reeskont faizi ile birlikte davalıdan talep edebileceği gerekçesiyle davanın kabulü ile 7.176 USD tazminatın ödeme tarihi olan 10/11/2006 tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- Dava, taşıma nedeniyle oluşan hasarın davalı taşıyıcıdan rücuen tahsiline ilişkindir. CMR’nin 23/2. maddesine göre, “Malın kıymeti, ticaret borsası fiyatına göre saptanır. Eğer böyle bir fiyat yoksa, geçerli piyasa fiyatlarına göre bir tespit yapılır. Eğer ne ticaret borsası fiyatı ne de geçerli piyasa fiyatı mevcut değilse, tespit aynı cins ve kalitedeki malların normal kıymetine göre yapılır.” Aynı maddenin 3.fıkrasına göre de “Tazminat, eksik brüt ağırlığın kilogramı başına 8,33 hesap birimini aşmayacaktır.” Kural olarak taşıyıcının sorumluluğu sınırlı sorumluluktur. Mahkemece bilirkişi raporu alınmış ise de malın kıymeti ve davalının sınırlı sorumluluğu konusunda bu maddelere uygun bir araştırma ve inceleme yapılmamıştır. Mahkemece CMR’nin 23/2 ve 3. maddeleri göz önüne alınarak bir hesaplama ve değerlendirme yapılmak üzere bilirkişiden ek rapor alınarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenle kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 25/10/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.