YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/6832
KARAR NO : 2018/592
KARAR TARİHİ : 24.01.2018
MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada… Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 18/02/2016 tarih ve 2015/37-2016/49 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı şirket ve TPE vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının 19.07.2012 tarihinde “URSA CASA” ibareli, 37. sınıftaki “insaat hizmetleri, insaat araç – gereçlerinin ve is makinelerinin kiralanması hizmetlerini” içeren marka tescil başvurusunda bulunduğunu, müvekkilinin CASA+Şekil ibareli 11, 20 ve 21. sınıf ürünleri içeren 1992/134511; CASA+Şekil ibareli 11, 20 ve 21. sınıf ürünleri içeren 1995/165644; CASA ibareli 11, 20 ve 21. sınıf ürünleri içeren 2003/12788; CASA ibareli 37. sınıf hizmetleri içeren 2003/12793; CAZA ibareli 11, 20 ve 21. sınıf ürünleri içeren 2003/12799; CASA HOME ibareli 11, 14, 20, 21, 24; 27 ve 35/6. sınıf ürün ve hizmetleri içeren 2006/14242; CASA CLUB ibareli 11, 20 ve 21. sınıf ürünleri içeren 19.10.1999/17128; CASA MUTFAK ibareli 20. sınıf ürünleri içeren 15.11.2006/55333; CASA ibareli 1-5, 9-11, 17, 19-21, 26-34, 36-38, 40-45. sınıf ürün ve hizmetleri içeren 31.12.2007/71342 sayılı tanınmış markaların sahibi olduğunu, anılan markaları dayanak göstererek başvuruya itiraz ettiklerini ancak TPE YİDK kararı uyarınca itirazlarının reddedildiğini, başvurunun müvekkili markaları ile iltibas yaratacağını ileri sürerek, YİDK kararının iptali ile davalı adına tescil edilen markanın hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE ve şirket vekilleri ayrı ayrı cevaplarında, Kurum kararında isabetsizlik bulunmadığını, markalar arası karıştırılma ihtimalinin olmadığını savunarak davanın reddini istemişlerdir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacı şirketin 1992 yılından bu yana mobilyacılıkla ilgili sektörde CASA ibareli seri markalarla ticarî faaliyette bulunduğu, CASA ibaresinin mobilyacılıkla ilgili sektörde genel kullanım olan vasıf bildirici, jenerik veya harcıalem bir ibare olarak kabulünün mümkün olmadığı, tescilli bir marka ile başvuru konusu işaret arasında iltibasa sebebiyet verebilecek derecede görsel, sescil ve anlamsal benzerlik olup olmadığının tespitinde her iki işaretin ayırt edici ve baskın unsurları nazara alınarak münferit unsurlardan ziyade bütünü itibariyle bıraktıkları izlenimin nazara alınması gerektiği, davalı başvurusunun konusu olan işaretin “URSA CASA” ibaresinden oluştuğu, markadaki asıl ve ayırt edici unsurun birinin de “CASA” sözcüğü tarafından temsil olunduğu, “URSA CASA” ibaresinde “CASA” kelimesi yanında “URSA” ekinin bulunmasının ayırt edicilikte yeterli farklılık yaratmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, TPE YİDK’nin 2014/M-14615 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Kararı, davalı şirket ve TPE vekilleri temyiz etmiştir.
-/-
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı şirket ve TPE vekillerinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı şirket ve TPE vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, istek halinde aşağıda yazılı 22,50 TL harcın temyiz eden davalı şirket ve TPE’ye iadesine, 24/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.