YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/5711
KARAR NO : 2017/3037
KARAR TARİHİ : 24.05.2017
Taraflar arasında görülen davada bozmaya uyularak verilen 12/11/2015 tarih ve 2015/204-2015/942 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ile davalı şirket arasında 23/10/2009 tarihli taşıma sözleşmesi imzalandığını, sözleşme gereği davalı şirketin müvekkili şirkete haftalık minimum 3 araç vermeyi taahhüt ettiğini, döneminde taahhüt edilen 32 aracın davalı tarafından karşılanmadığını, karşılanmayan araçların spot piyasadan tedarik edildiğini, aradaki navlun farkı için müvekkili şirketin davalıya 26.576,11 TL bedelli fatura keşide ettiğini, faturanın iade edilerek ödenmediğini, davalı aleyhine başlatılan takibe itiraz edildiğini ileri sürerek itirazın iptali ile takibin devamına ve davalının %40 inkar tazminatına mahkum edilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, sözleşmede müvekkilinin davacıya 13,6 standart tenteli araç temin edeceğinin ve bu araçların davacının bulunanyükleme adresine gönderileceğinin kararlaştırıldığını, buna rağmen davacının müvekkilinden tenteli araç yerine mega araç talep ettiğini, yüklemelerin sözleşmede kararlaştırılan davacının yükleme adresi yerine farklı yerlerde yapıldığını, takibe dayanak olan faturanın müvekkili şirketten talep edilen mega araçların karşılanmaması neticesinde ortaya çıkan navlun farkı olduğunu, müvekkilinin yükümlülüklerini tam ve eksiksiz olarak yerine getirdiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, Dairemizin bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre, taraflar arasında 23/10/2009 tarihli bir yıl süreli taşıma sözleşmesi imzalandığı, sözleşmede kaç aracın ve hangi şekilde temin edileceğinin belirlendiği, sözleşmenin 10.maddesine göre, nakliyecinin zamanında araç tedarik edemediği durumlarda davacı şirketin dışarıdan araç tedarik ederek aradaki navlun farkını nakliyeciye fatura edebileceği, bu hükme göre navlun farkını ancak nakliyecinin zamanında araç tedarik edememesi halinde talep edebileceği belirlendiğinden bu durumun ispatının davacıya ait olduğu, davacının dosyadaki delillere göre davalının araç tedarik edemediğini ve bu sebeple dışarıdan araç tedarik ettiğini ispat edemediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 24/05/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.