Yargıtay Kararı 11. Hukuk Dairesi 2015/703 E. 2015/8389 K. 17.06.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/703
KARAR NO : 2015/8389
KARAR TARİHİ : 17.06.2015

MAHKEMESİ : İSTANBUL 9. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 10/06/2014
NUMARASI : 2007/364-2014/173

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 9. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 10/06/2014 tarih ve 2007/364-2014/173 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin H.’ya ihraç ettiği giysilerin taşımasını taşımayı üstlenen davalının malları alıcıya teslim etmediğini ileri sürerek, 70.426,10 H. F.’nin 01.11.1999’dan itibaren faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece uyulan bozma ilamı doğrultusunda, gönderinin 10.11.1999 tarihinde alıcısına teslim edilmesi gerektiği, davalı tarafından teslim engeline ilişkin talimatın davacının vekili sıfatıyla dava dışı M.Tekstil’den malların H.’ya varması gereken tarihten yaklaşık 56 gün sonra talep edildiği, talepteki bu gecikmenin nedeninin açıklanamadığı, aynı şekilde varması gereken tarihten yaklaşık 13 ay ve dava açıldıktan sonra depo belgelerinin sunulduğu, malların bağış yolu ile ellerinden çıkarıldığına ilişkin delil de sunulmadığı, bu sebeple davalının oluşan zarardan sınırsız sorumlu tutulması gerekmekte ise de, bozma ilamları ile oluşan kazanılmış hakkı dikkate alınarak davanın kısmen kabulü ile 17.207,24 Euro’nun 09.05.2000 tarihinden itibaren yıllık %5 faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve H. F.’nin Euro’ya geçiş tarihinde geçerli olan kur oranı üzerinde hesaplama yapılmış olmasına göre, taraf vekillerinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, aşağıda yazılı bakiye 2.572,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 16/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.