YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/6226
KARAR NO : 2015/12508
KARAR TARİHİ : 25.11.2015
MAHKEMESİ : ANKARA 2. FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 18/09/2013
NUMARASI : 2012/72-2013/173
Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 18/09/2013 gün ve 2012/72-2013/173 sayılı kararı onayan Daire’nin 18/12/2014 gün ve 2014/13251-2014/20038 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin “İ.” ibaresinin marka olarak tescili için başvurduğunu, müvekkilinin tescilsiz “İ.” markasını mesnet göstererek yaptığı itirazın reddedildiğini, oysa markaların aynı olduğunu, “İ.” ibaresinin coğrafi kaynak belirtmesi, “K.” ibaresinin ise malın özgün doğal yapısından ortaya çıkan şeklini ifade etmesi nedeniyle markanın esas unsuru olamayacağını, müvekkili tarafından “İ. K.” ibareli kartların uzun yıllardır 9. sınıfa tabi mallarda kullanılarak maruf hale geldiğini, davalı markasının tescilinin iltibas yaratacağını ileri sürerek, TPE YİDK’nın 24.01.2012 tarih ve 2012-M-34 sayılı kararın iptalini, 2009/18438 sayılı markanın hükümsüzlüğünü ve sicilden terkinini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili, kararın usul ve yasaya uygun olduğunu savunmuştur.
Davalı şirket vekili, davacının eskiye dayalı kullanım iddiasını ispatlaması gerektiğini, markaların benzemediğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın taraf vekillerince temyizi üzerine karar Dairemizin 18.12.2014 gün 2014/13251 E, 2014/20038 K sayılı ilamıyla onanmıştır.
Davacı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 57,60 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK’nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 251,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 25/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.