YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/6028
KARAR NO : 2015/13935
KARAR TARİHİ : 30.12.2015
MAHKEMESİ : KONYA 1. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/01/2015
NUMARASI : 2013/173-2015/38
Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 26/01/2015 tarih ve 2013/173-2015/38 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bünyesinde faaliyet gösteren alışveriş merkezinde kuru temizleme faaliyetini sürdüren işyeri işlettiğini, 01.01.2006 tarihinde kiracılık ilişkisinin zımnen yenilendiğini, alışveriş merkezinin yenileme çalışması kapsamında yapılan düzenlemede müvekkilinin Z 10-11 olarak gösterilen kısma geçmesi taahhüt edilerek ocak ayı sonunda geçici standa alındığını, kiracılık ilişkisi devam ederken 14.03.2006 tarihinde müvekkilinin eşyalarının toplanarak bir depoya kilitlendiğini, müvekkilinin maddi ve manevi zarara uğradığını ileri sürerek, mahrum kalınan kazanç için 84.000,00 TL, müvekkiline ait diğer şubelerindeki iş potansiyelinin azalması nedeniyle uğranılan zarar için 20.000,00 TL, geçici standa makine parkı kurdurulmaması nedeniyle emtiaların temizlenmek üzere başka bir mağazaya taşınması için yapılan araç yakıt gideri için 1.250,00 TL, makine parkının nakli için 11.000,00 TL, işyeri tabelası kaldırılırken oluşan hasar nedeniyle 2.500,00 TL zarar bedeli olmak üzere toplam 118.750,00 TL maddi tazminatın zarar tarihlerinden itibaren, 2006 dönemine ilişkin 10.000 TL’lik kira depozitosunun tahsil edilmesi nedeniyle sebepsiz zenginleşmeye dayalı 10.000 TL’nin ödeme tarihinden itibaren ve müvekkilinin prestij kaybına uğraması nedeniyle 50.000 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek reeskont faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, 27/03/2014 tarihli ek rapor ile 14/07/2014 tarihli ek raporlarda tazminat miktarının belirlenmesine ilişkin kısımlara değer verilmediği, bozma uyarınca davacının dava konusu işyerinin kapanması nedeniyle uğradığı kar mahrumiyeti zararının tesbitinin mümkün olmaması nedeniyle davacının kar mahrumiyeti zararının BK. 42.maddesi uyarınca hakkaniyete göre 10.000,00 TL olarak tayin ve taktiri ile 10.000,00 TL maddi tazminatın olay tarihi olan 10/04/2006 tarihinden itibaren, işyerinin tahliyesi sırasında davacıya ait ışıklı tabelanın zarar görmesi sebebiyle ışıklı tabela pano değeri 1.750,00 TL’nin olay tarihi 10/04/2006 tarihinden itibaren, iş yerinden tahliye sebebiyle davalı tarafın sebepsiz zenginleştiği kapora bedeli 10.000,00 TL’nin ödeme tarihi 10/03/2006 tarihinden itibaren tarafların tacir olması nedeniyle taleple bağlı kalınarak işleyecek değişen oranlarda reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine, davacı tarafın bir dönem sonra kira sözleşmesinin dolacak olması nedeniyle makinelerini yeni bir işyerine taşıması gerektiği nazara alınarak bu husustaki giderler ile fazlaya ilişkin maddi tazminat talebinin reddine, Yargıtay denetimi ile usulen kesinleşen davacının manevi tazminat talebinin reddine ilişkin karar sebebiyle bu konuda yeniden karar tayinine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.114,31 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, davacıdan temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 31/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.