YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/5851
KARAR NO : 2015/8546
KARAR TARİHİ : 19.06.2015
MAHKEMESİ : ANKARA 4. FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 30/06/2014
NUMARASI : 2013/42-2014/155
Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 30/06/2014 tarih ve 2013/42-2014/155 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin 2010/12242 sayılı ve “ ” ibareli marka başvurusuna, davalının 2010/36272 sayılı “y.H.” ibareli markasını ve bu ibare üzerinde önceye dayalı hak iddiasını mesnet göstererek yaptığı itirazın kısmen kabul olunarak TPE YİDK’nın 2013-M-21 sayılı kararıyla 35 ve 41. sınıf yönünden başvurunun nihai olarak reddine karar verildiğini, oysa “Y.” ibaresi ve bu kelimeden üretilen ibareleri, ilgili sektörde ilk kullanan firmanın müvekkili olduğunu ve ibare üzerinde gerçek hak sahibi olduğunu, bu kullanımın 2004 yılından beri devam ettiğini, müvekkilinin markayı yoğun kullanımı ve gerçekleştirdiği tanıtım faaliyetleriyle ayırt edici hale getirdiğini, bu ibarenin müvekkili işletmesiyle bütünleştiğini, müvekkilinin 35, 38, 41 ve 42. sınıfları kapsayan çok sayıda “Y.” ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, müvekkil şirketin tescilli markaları ve ticari faaliyetleri ile iltibas yaratma çabasında olan davalının itirazının kötü niyetli olduğunu ileri sürerek YİDK kararının iptalini talep etmiştir.
Davalı TPE vekili, YİDK kararının yerinde olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, “y.” ibaresini davacı şirketin kuruluşundan önce 2002 yıllarında müvekkili şirket tarafından kullanıldığını, davacı şirketin klasörler halinde sunmuş olduğu belgelerin hiçbirinin iddia edilen iltibas olgusunu ispat etmediğini, sunulan belgelerin sadece davacının çalıştığı firmalar ile yaptığı işleri gösterdiğini, bugün itibariyle müvekkil şirketin “Y.” ibareli pek çok tescilli markanın sahibi olduğunu, “Y.” kelimesinin İngilizcede “gençlik” anlamına geldiğini, genel ve cins isimli “y.” ibaresinin davacıya aitmiş gibi gösterilmesinin kabul edilemeyeceğini, Türkiye’de bu ibare ile kurulmuş birçok şirket, dernek ve kuruluş olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davalının 2001 yılından bu yana “Y. H.” ibaresini sıklıkla dava konusu 41. sınıf hizmetlerde kullandığı, davacının 2010/12239 unsurlu marka başvurusundan önce ayırt edici hale getirdiği, davacı tarafın sunduğu delillerin “y. r.” markasının reklamcılık hizmetlerinde kullanımına ilişkin olduğu, “Y.” markasının kullanımına ilişkin olmadığı, marka başvuruları öncesinde her iki tarafın da benzer hizmetlerde “Y.” ibaresini kendi ticari faaliyetlerinde markasal olarak kullandıkları, öncelik hakkının davalı tarafa ait olduğuna ilişkin TPE YİDK kararının yerinde olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 19/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.