YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/5811
KARAR NO : 2015/12825
KARAR TARİHİ : 02.12.2015
MAHKEMESİ : BURSA 3. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 02/07/2014
NUMARASI : 2013/473-2014/352
Taraflar arasında görülen davada Bursa 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 02/07/2014 gün ve 2013/473-2014/352 sayılı kararı onayan Daire’nin 11/02/2015 gün ve 2014/15580-2015/1643 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, davalıya ait 2008/5966 başvuru numaları “S.Ö+şekil” ibareli markanın, müvekkili şirkete ait “Ö” ibareli tanınmış markasıyla ayırt edilemeyecek kadar aynı olduğunu, anılan marak başvurusuna TPE nezdinde müvekkilince itiraz edildiğini ancak itirazlarının reddedildiğini, davalı tarafça markanın tescil edildiğinden farklı olarak “Ö” şeklinde kullandığını, müvekkiline ait “Ö” ibareli markanın mahkeme kararı ile tanınmış marka olarak belirlendiğini ileri sürerek, davalı adına kayıtlı 2008/56966 sayılı markanın hükümsüzlüğüne, müvekkiline ait “Ö” markasına tecavüz fiillerinin durdurulmasına, el konulmasına, imhasına, silinmesine ve çıkarılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davaya dayanak markanın tanınmış marka olup olmadığının dava konusu marka tescil başvurusunun müvekkilince gerçekleştirildiği 26.09.2008 tarihi itibari ile araştırılması gerektiğini, dava konusu markanın müvekkilince 1997 yılından bu yana Iğdır’da “S.Ö.” ibareli marka altında pastane işletilerek fiilen kullanıldığını, davacı tarafça bugüne kadar bu hususta bir işlem başlatılmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın davalı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizin 11.02.2015 gün 2014/15580 E, 2015/1643 K sayılı ilamıyla onanmıştır.
Davalı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 57,60 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK’nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 251,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 02/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.