YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/5523
KARAR NO : 2015/12464
KARAR TARİHİ : 24.11.2015
MAHKEMESİ : İSTANBUL 6. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/12/2013
NUMARASI : 2010/143-2013/346
Taraflar arasında görülen davada İstanbul 6. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 26.12.2013 gün ve 2010/143-2013/346 sayılı kararı bozan Daire’nin 25.11.2014 gün ve 2014/7691-2014/18289 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili Banka’nın eski çalışanları olan davalıların dava dışı Ç. Ç.Pamuk San. ve Tic. A.Ş.’ye kullandırılan kredinin teklif, tahsis ve kullandırılmasında bankacılık usul ve esaslarına ve kredi mevzuatı hükümlerine aykırı davranarak müvekkilini zarara uğrattıklarını ileri sürerek, şimdilik 85.687.694.921 TL’nin ve 1.616.159,14 USD’nın temerrüt faiziyle davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar ve vekilleri, davanın zaman aşımı, yetki ve esas yönünden reddini savunmuşlardır.
Mahkemece davanın reddine dair verilen karar Dairemizin 19.01.2009 tarih, 2007/11458 Esas 2009/322 Karar sayılı bozma ilamı ile bozulmuş, mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar davacı vekili ve davalı İ.. H.. hariç tüm davalılar vekillerinin temyiz istemi üzerine Dairemizce bozulmuştur.
Bu kez davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, karar düzeltme isteyen davacı harç ve cezadan muaf olduğundan harç ve ceza alınmasına mahal olmadığına, 24.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.