Yargıtay Kararı 11. Hukuk Dairesi 2015/5347 E. 2015/12723 K. 30.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/5347
KARAR NO : 2015/12723
KARAR TARİHİ : 30.11.2015

MAHKEMESİ : DENİZLİ(KAPATILAN) 2. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 11/07/2014
NUMARASI : 2013/286-2014/186

Taraflar arasında görülen davada Denizli(Kapatılan) 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 11/07/2014 tarih ve 2013/286-2014/186 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadan 1.200.000,00 TL bedelli 60 ay vadeli bireysel ticari emtia kredisi aldığını, banka yetkililerinin 2012 yılı Nisan ayında kredinin kapatılması konusunda müvekkiline baskı yapması üzerine, müvekkilinin kapanış bedeli olarak 1.385.000,00 TL ödeme yapmak zorunda kaldığını, erken kapama cezası ve sair adlarla müvekkilinden tahsil edilen tutarların iadesinin gerektiğini ileri sürerek, alacağın belirsiz olması nedeniyle şimdilik 10.000,00 TL’nin 28.05.2012 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan istirdatını talep ve dava etmiş, talep miktarı sonradan 35.951,16 TL’ye yükseltilerek dava belirli hale getirilmiştir.
Davalı vekili, ticari kredilerde erken ödeme yapılsa dahi bankanın herhangi bir indirim yapma zorunluluğunun bulunmadığını üstelik kredi sözleşmesinde “erken ödeme komisyonu” tahsil edileceğine dair hüküm bulunduğunu, davacıya erken ödeme yapılması konusunda baskı yapılmadığını, ayrıca davayı kabul anlamına gelmemek kaydıyla avans faizi talep edilmeyeceğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasında kredi sözleşmesinin 12/1. madde hükmü gereğince, kalan borçtan sadece yasal zorunluluk kapsamındaki indirimlerin yapılacağı müşterinin bunun dışında herhangi bir indirim talebine hakkı olmayacağı ve erken ödeme komisyonu tahsil edebileceği kararlaştırılmış olup, sözleşmede ne oranda komisyon alınacağının ise belirlenmediği, erken ödemeye ilişkin taahhütnamede davacı ihtirazi kayıt düşmediğinden bankanın bu konuda müşterisine baskı yapmadığı, davalı banka tarafından erken ödeme (kapama) cezası olarak 34.127,89 TL tahsil edildiği, bu tahsilatın banka mevzuatına uygun olduğu, bankanın erken kapama komisyonu talep edebileceği, %4.2 olan erken ödeme cezasının daha az bir oranla %2.82 olarak tahsil edildiği, kredinin kapatılması için 10.05.2012 tarihinde 1.385.000,00 TL’nin Türkiye İş Bankası Delikliçınar Şubesi kanalıyla EFT yapılmak suretiyle ödendiği, 10.04.2012 vade tarihli ve 10.05.2012 vade tarihli 2. ve 3. taksitlerin 10.05.2012 tarihinde kredinin kapanması için yatırılan 1.385.000,00 TL’den tahsil edildiği, ana para bakiye borç tutarı 1.164.747,55 TL üzerinden erken kapama komisyon oranı %2.82 üzerinden 34.488,17 TL tenzil edilmesi gerekirken, davalı bankanın mevduatta para olmasına rağmen 11.06.2012 vade tarihli kredi taksit tutarı olan 32.286,08 TL yerine indirim yaparak, erken kapama olarak 24.235,34 TL tahsil ettiği, bu işlemin ise bankacılık mevzuatına ve sözleşmeye aykırı olduğu, davacının hesabında 31.291,41 TL alacaklı olması gerekirken 19.575,59 TL alacaklı gösterildiği, dolayısıyla davacıdan (31.291,41 – 19.575,59) 11.157,92 TL kâr payı ve 557,90 TL gider vergisi olmak üzere (11.157,92 + 557,90) 11.715,82 TL fazla tahsilat yapıldığı, bu tutarın davalı bankadan istirdatı gerektiği, taleple bağlı kalınarak dava tarihinden itibaren avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 598,00 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 30/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.