Yargıtay Kararı 11. Hukuk Dairesi 2015/5075 E. 2015/12132 K. 17.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/5075
KARAR NO : 2015/12132
KARAR TARİHİ : 17.11.2015

MAHKEMESİ : BURSA 3. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 28/04/2014
NUMARASI : 2013/258-2014/178

Taraflar arasında görülen davada Bursa 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 28/04/2014 gün ve 2013/258 – 2014/178 sayılı kararı bozan Daire’nin 19/01/2015 gün ve 2014/15620 – 2015/594 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davalı tarafından piyasaya sürülen ürünlerin kalite standartlarını ortaya koyan belgelerden TSE-İSO-EN 9000 belgesi ve markasının haksız biçimde ve suç teşkil edecek biçimde kullanıldığını, davalı firmanın piyasaya sürdüğü ürünlerde TSE- İSO-EN 9000 marka ve logo kullanımını haklı kılacak herhangi bir nedeninin bulunmadığını ileri sürerek, marka hakkına tecavüzün men’i ile davalı firmanın TSE belgeli olarak piyasaya sürdüğü ve işyerinde bulunan mamul, etiket, reklam, broşür, çıkartma ve katalogların toplattırılmasına, TSE Ürün Belgelendirme Yönergesi hükümleri gereğince, 3.000 TL maddi tazminat ile kamuoyunu yanıltmak ve haksız rekabete sebep olmak yolu ile TSE’yi kamu ve tüketici nezdinde güven kaybına uğratmak nedeni ile de 46.000 TL manevi tazminatın dava tarihinden geçerli faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, taraf vekillerinin temyiz istemi üzerine Dairemizin 19.01.2015 tarihli kararı ile davalı yararına bozulmuştur.
Davacı vekili, karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 57,60 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK’nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 251,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacıdan alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 17/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.