YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/4973
KARAR NO : 2015/6476
KARAR TARİHİ : 06.05.2015
MAHKEMESİ : AFYONKARAHİSAR 1. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 07/05/2013
NUMARASI : 2012/14-2013/200
Taraflar arasında görülen davada Afyonkarahisar 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 07/05/2013 tarih ve 2012/14-2013/200 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı şirket vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin noterde düzenlenen vekaletname ile davalı şirket ile davalı şirket temsilcisini A. Şeker Fabrikasından şeker almaya ve nakletmeye vekil tayin ettiğini, bu vekaletnameye istinaden davalılar tarafından fabrikadan alınan 15 ton kristal şekerin taşıma işini gerçekleştirecek kamyona yüklendiğini ancak yola çıkan kamyondan ve yükten haber alınamadığını, davacı şirkete ulaştırılamayan şekerden her iki davalının sorumlu olduğu ileri sürerek fabrikaya ödediği 31.914 TL’nin ve 5.000 TL mahrum kaldığı kârın davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili; davalı şirketin nakliye komisyonculuğu işiyle uğraştığını, taşıma işlerini ilan ettiğini, ilan üzerine gelen kamyon ve şoförden gerekli belgeleri alarak yüklemeyi yaptığını ve şoförden komisyon aldığını, müvekkillerinin gününde ve sağlam olarak malın teslim edileceği garantisini vermediği, böyle bir taahhütte bulunmadığı, kamyon şoförünün malı teslim etmeyerek çalacağını davalı tarafın ön görmesinin mümkün olmadığı, kamyon şoförünün eyleminden müvekkillerinin sorumlu tutulamayacağını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; Afyonkarahisar 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin kararına göre yükü taşıyan şoför ve kamyonu malikinden kiralayan şahısların sahte kimlik kullanarak taşıma işini üstlendikleri ve yükü İstanbul’a değil İzmir’e götürerek piyasayaya sürdüklerinin anlaşıldığı, davalı şirketin A.’da uzun yıllar nakliye işi ile iştigal ettiği, ilin büyüklüğü dikkate alındığında davalı şirketin tanıdığı ve bildiği bir kamyonu nakliye işinde kullanmasının imkansız ve güç bir iş olmadığı, davalı şirketin bunu gözardı ederek tanımadığı ve bilmediği yabancı plakalı bir kamyon ve şoförüne nakliye görevi verdiği ve nakliye işinde kullanılan aracın ve sürücüsünün şeçilmesinde gerekli dikkat ve özeni göstermediği, vekalet görevini ağır ihmalle yerine getirmiş olduğu, olayda davacının herhangi bir kusurunun bulunmadığı, fabrikaya 15 ton şeker için 31.914TL ödendiği, 300 çuval şekerden elde edebileceği 450 TL kardan davacının yoksun kaldığı, davalı şirketin davacının zararını karşılamakla yükümlü olduğu gerekçesiyle davalı şirket yönünden davanın kısmen kabulü ile 32.364 TL alacağın bu davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine; vekalet ilişkisinin davacı ve davalı şirket arasında kurulduğu gerekçesiyle diğer davalı H.. N.. yönünden davanın husumet nedeniyle reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı şirket vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı şirket vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı şirket vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.658,10 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı şirketten alınmasına, 06/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.