Yargıtay Kararı 11. Hukuk Dairesi 2015/4920 E. 2015/12066 K. 16.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/4920
KARAR NO : 2015/12066
KARAR TARİHİ : 16.11.2015

MAHKEMESİ : BAKIRKÖY 2. FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 02/06/2014
NUMARASI : 2013/14-2014/121

Taraflar arasında görülen davada Bakırköy 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 02/06/2014 tarih ve 2013/14-2014/121 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalıların 11 adet müzik eserinin bestecisi, söz yazarı ve yorumlayıcısı olarak Rockmania adlı yapımın her türlü ses ve görüntü taşımaya, depolamaya, yayımlamaya mahsus araç ve gereçler vasıtasıyla çoğaltılmasına, yayımlanmasına, dağıtılmasına, radyo ve TV kuruluşları tarafından kullanılmasına vs. izinlerinin olduğuna dair belgeleri müvekkiline verdiklerini, müvekkilinin bu izin çerçevesinde çalışmalara başlayarak girişimlerde bulunduğunu, davalıların cayma hakkını kullandıklarını ihtar ettiklerini, mali krizden müzik piyasası da etkilendiğinden davalıların ifaya katkı sağlaması gerekirken gönderdikleri ihtarnameler ile müvekkilini zor durumda bıraktıklarını ileri sürerek cayma hakkına itirazlarının kabülünü, davalıların izin belgeleri çerçevesinde müvekkilinin haklarının devam ettiğinin tespitini talep ve dava etmiştir.
Davalılar, davacının basılı albümleri piyasaya sürmediğini, müzik marketlerde dağıtmadığını, klip çalışmaları ve promosyonları yapmadığını, sadece bir kaç bin adet CD çıkarıp depoya koymasının albümü çöpe atmak anlamına geldiğini, davacının albümle ilgili olarak fiili yapımcılık yapamayacağının ve albümü piyasaya süremeyeceğinin ortaya çıktığını, cayma hakkının geçerli olduğunu savunarak davanın reddini istemişlerdir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu albümdeki müzik parçalarının FSEK 3. maddesi anlamında musıkî eseri kapsamında kaldığı, davalı A.. K..’ın bu eserlerin bestecisi, davalı A.. Ö..’in ise bir kısım eserlerin güftecisi ve söz yazarı olduğu, davalılarca kullanılan cayma hakkının FSEK 58. maddesi uyarınca geçerli bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 16/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.