YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/4767
KARAR NO : 2016/288
KARAR TARİHİ : 14.01.2016
MAHKEMESİ : …7. A
TARİHİ : 02/10/2012
NUMARASI : 2011/491-2012/209
Taraflar arasında görülen davada ..7. AMahkemesi’nce verilen 02/10/2012 gün ve 2011/491 – 2012/209 sayılı kararı onayan Daire’nin 26/09/2014 gün ve 2013/9019 – 2014/14712 sayılı kararı aleyhinde davalı ve vekili tarafından karar düzeltmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili banka ile davalı arasında düzenlenen genel kredi sözleşmesine ve bankacılık işlemleri sözleşmesine dayalı olarak anılan şirket lehine teminat mektubu kredi hesabı açıldığını, diğer davalının da bu sözleşmeleri müteselsil kefil sıfatıyla imzaladığını, bu hesap kapsamında 20.04.2006 tarih, 225.000 TL bedelli bir adet teminat mektubu verildiğini, bu mektubun halen geçerli bulunduğunu, ancak davalıların bu mektuba ilişkin komisyon bedellerini ödemediklerini, bu nedenle hesabın kat edildiğini ve teminat mektubunun iadesinin istenildiğini, ancak herhangi bir sonuç alınamadığını ileri sürerek, toplam 225.000 TL tutarlı teminat mektubunun bedelinin, müvekkili bankada faiz getirmeyen bir hesapta depo edilmek üzere tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, 5 yıldan beri geçerli olan teminat mektubuna ilişkin komisyon bedellerinin müvekkilince düzenli olarak ödendiğini, ancak komisyon oranının davalı banka tarafından fahiş oranda arttırıldığını savunarak, davanın reddine istemiştir.
Diğer davalı vekili, müvekkiline husumet yöneltilemeyeceğini, teminat mektubu müvekkili nezdinde bulunmadığından dava ile istenilen hususun ifasının imkansız olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davacı ile arasında düzenlenen genel kredi sözleşmesi kapsamında verilen dava konusu teminat mektubunun halen geçerli bulunduğu, diğer davalı şirketin ise kredi sözleşmesinin kefili olduğu, teminat mektubuna ilişkin komisyon bedellerinin ödenmemesi nedeniyle davacının davalıları temerrüde düşürdüğü, böylelikle riskin gerçekleştiği ve teminat mektubu bedelinin depo edilmesi isteminin haklı bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne, 225.000 TL teminat mektubu bedelinin davacı banka nezdinde faiz getirmeyen bir hesapta depo edilmesine dair verilen karar davalı vekili tarafından temyizi üzerine Dairemizin 26/09/2014 tarihli kararı ile onanmıştır.
Davalı vekili, karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 3,20 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK’nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 265,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davalı alınarak hazineye gelir kaydedilmesine, 14/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.