YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/4709
KARAR NO : 2015/11792
KARAR TARİHİ : 10.11.2015
MAHKEMESİ : ANKARA 1. FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 21/10/2014
NUMARASI : 2013/29-2014/238
Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 21/10/2014 tarih ve 2013/29-2014/238 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin ”P.” ibareli tanınmış markaların sahibi olduğunu, müvekklinin ”P.” ibareli marka başvurusuna davalının ”P.” markasına yaptığı itiraz nedeniyle ile marka başvurusundan 21. sınıfa dahil olan emtiaların çıkarıldığını, itirazlarınınYİDK tarafından reddedildiğini, müvekkili başvurusu ile davalı markasının benzemediğini,müvekkilinin markasının kullanımla ayırt edicilik kazandığını ileri sürerek, TPE YİDKkararının iptalini, 21. sınıf malların davacının başvurusuna eklenmesini ve markanın bu hali ile tescilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekilleri, YİDK kararının usul ve yasaya uygun savunarak, davanın reddini istemişlerdir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacının dava konusu ”P.” markası ile davalının adına kayıtlı ”P.” markası arasında 556 sayılı KHK madde 8/1-b anlamında benzerlik ve iltibas oluştuğu, TPE YİDK kararının yerinde olduğu ve iptali koşullarının oluşmadığı, 2010/60602 sayılı ”P.” markasının davacı başvurusu için müktesep hak teşkil etmeyeceği, asıl unsurların farklı olduğu gibi tescil tarihinin dahi dava konusu başvurudan 1 yıl sonra olduğu, asıl unsurun farklı olması nedeniyle müktesep hak sağlamayacağı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 10/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.