YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/4503
KARAR NO : 2015/12277
KARAR TARİHİ : 19.11.2015
MAHKEMESİ : İSTANBUL(KAPATILAN) 33. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 25/12/2012
NUMARASI : 2011/176-2012/299
Taraflar arasında görülen davada İstanbul (Kapatılan) 33. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 25/12/2012 gün ve 2011/176-2012/299 sayılı kararı bozan Daire’nin 26/09/2014 gün ve 2014/1774-2014/14717 sayılı kararı aleyhinde davalı banka vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacılar vekili, banka personelinin müvekkili Hatice’ye yoğun baskı yaparak formalite adı altında bir kısım evrak imzalattıklarını, bu evrakın off-shore bankaya havale talimatı olduğunun öğrenildiğini, bu işlemler yapılırken banka personelince off-shore bankasının da kendi iştirakleri olduğunun ve bu hesabın diğer hesaplardan farklı olmadığının söylendiğini, daha sonra bankaya T.. T.. tarafından el konulduğunu, off-shore hesaplarının ödenmeyeceğinin basına yansıması üzerine müvekkillerinin banka yöneticileri hakkında şikayetçi olduklarını, yapılan ceza soruşturmaları ile emsal davalar neticesinde mudilerin dolandırıldıklarının, toplanan off-shore mevduatların esasen off-shore bankaya hiç gitmediğinin ve davalı banka nezdinde tutulduğunun ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla her bir davacı için 2.500 TL olmak üzere toplam 5.000 TL’nin 30.11.1999 tarihinden itibaren 3095 sayılı Kanun’un 2/2. maddesi uyarınca işleyecek faizi ile ve yine har bir davacı için 10.000 TL olmak üzere 20.000 TL manevi tazminatın faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, 04.11.2010 tarihli ıslah dilekçesi ile alacak istemini 25.000 TL’ye yükseltmiştir.
Davalı banka ve ihbar olunan T.. T.. vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne, davacı H.. ve A…. yönünden ayrı ayrı 12.500 TL’nin 30/11/1999 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalı banka ve borcu üstlenen T.. T..’den tahsiline, manevi tazminat isteminin reddine dair verilen karar davalı banka vekili ve ihbar olunan T.. T.. vekili tarafından temyizi üzerine Dairemizin 26.09.2014 tarihli kararı ile bozulmuştur.
Davalı banka vekili, karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı banka vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı banka vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, ödediği karar düzeltme harcının isteği halinde karar düzeltme isteyene iadesine, 19/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.