YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/4087
KARAR NO : 2015/11850
KARAR TARİHİ : 11.11.2015

MAHKEMESİ : ANKARA 4. FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 14/04/2014
NUMARASI : 2013/167-2014/70

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 14/04/2014 gün ve 2013/167-2014/70 sayılı kararı onayan Daire’nin 24/11/2014 gün ve 2014/11547-2014/18190 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “G. TURİZM İNŞAAT LTD.ŞTİ+Şekil” ibareli markanın adına tescili için davalı TPE nezdinde başvuru yaptığını, başvuruya diğer davalı tarafından 2002/31275 ve 2005/066327 sayılı markalar mesnet gösterilerek itiraz edildiğini, itiraz neticesinde TPE YİDK tarafından verilen 2013-M-1771 sayılı kararla 37. sınıf yönünden kısmi ret kararı verilerek 19 ve 36. sınıflar yönünden tescil işlemlerinin devamına karar verildiğini, müvekkiliyle davalı şirketin farklı iş kollarında faaliyet gösterdiğini, bu nedenle markalar arasında iltibas tehlikesinin bulunmadığını, müvekkilinin başvurusuna davalının faaliyet alanına giren gemi inşaat hizmetlerini de dahil etmediğini ileri sürerek müvekkiline ait 2010/5684 sayılı marka başvurusunun talep edilen tüm sınıflar arçısından tescili için YİDK tarafından verilen kararın iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili, davacı başvurusuna konu marka ile davalı markası arasında markanın esas unsuru itibariyle iltibas oluşturur nitelikte benzerliğin bulunduğu, inşaat hizmetleri sınıfı ile gemi inşaat hizmetlerinin temel olarak aynı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı G. Gemi İnşaat San. ve Tic. A.Ş. vekili, davacının iddialarının kötü niyetli ve yersiz olduğunu, her iki markanın esas unsur itibariyle iltibasa mahal verir biçimde benzediğini, tescil edilmek istenilen sınıfın da aynı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın reddine dair verilen kararın davacı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizin 24.11.2014 gün 2014/11547 E, 2014/18190 K sayılı ilamıyla onanmıştır.
Davacı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 57,60 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK’nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 251,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 11/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.