YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/3324
KARAR NO : 2015/7460
KARAR TARİHİ : 01.06.2015

MAHKEMESİ : KONYA (KAPATILAN) 5. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 12/09/2013
NUMARASI : 2012/78-2013/264

Taraflar arasında görülen davada Konya (Kapatılan) 5. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 12/09/2013 tarih ve 2012/78-2013/264 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili davacı T. Ö. ile davalıların Ö. Otom. San. ve Tic. A.Ş’de ortak olduklarını, müvekkilinin makul düşünme yeteneğinin zayıflaması üzerine davalılar tarafından şirketten uzaklaştırıldığını, 2006 yılından bu yana genel kurul yapılmamış olması nedeniyle pay sahibi olan müvekkilinin şirketin kar ve zarar durumunu, şirket bilançosu ve faaliyet raporları hakkında bilgi sahibi olmasının imkansız hale geldiğini, şirketin yönetim kurulu üyelerinin kötü yönetimi, denetçinin özensizliği ve hukuka aykırı tutumları nedeniyle zarar ettiğini ileri sürerek, 50.000,00 TL maddi tazminatın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsil edilerek şirkete verilmesini, 50.000,00 TL kar payı alacağının tahsilini talep ve dava etmiş; 22/04/2013 tarihli ıslah dilekçesi ile 1.323.839,14 TL maddi tazminatın davalılardan tahsili ile şirkete ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davalılarca Ö. Otom. San. ve Tic. A.Ş.’ye verilen zararlardan kaynaklanan tazminat talebinin 2.649.534,44 TL üzerinden kabulü ile davalılardan müteselsilen tahsili ile şirkete ödenmesine; kar payı alacağı talebi yönünden ise, muhasebe ve finansal tablolarda çifte kayıt tutulduğu, bu nedenle kar zarar durumunun tam olarak tespit edilemediği, genel kurulca da belirlenmiş bir kar dağıtım kararı ve buna göre davacıya düşecek bir kar payı bulunmadığı gerekçesi ile bu talebin reddine karar verilmiştir.
Karar davacı vekili ile adli yardım talepli olarak davalılar vekili tarafından temyiz edilmiş, davalılardan R. E. temyiz talebinden feragat etmiş, diğer davalıların adli yardım talepleri kesin olarak reddedilmiş, gerekli temyiz masrafının yatırılmaması üzerine temyiz talebinden vazgeçmiş sayılmalarına karar verilmiş ve bu karar temyiz edilmiştir.
1- Davalılardan R. E. 09.12.2013 tarihli dilekçe ile temyiz isteminden feragat ettiğini bildirmiştir. Feragat, HMK’nın 307. maddesi uyarınca istemde bulunanın talep sonucundan vazgeçmesidir. Mümeyyiz davalının 09.12.2013 tarihli dilekçesi temyiz talebinden vazgeçme mahiyetinde olup, HMK’nın 74. maddesi de gözetildiğinde sonuç doğurucu niteliktedir. Bu itibarla, davalı R. E.’in temyiz isteminin feragat nedeniyle reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Davalı R. E. dışındaki diğer davalılar yönünden ise, mahkemece verilen 12.09.2013 tarihli karar davalılar vekili tarafından adli yardım talepli olarak temyiz edilmiş, Dairemizin 2014/91E -12746K sayılı kararı ile adli yardım talebinin reddine karar verilmiş, bu karara davalılar vekili tarafından itiraz edilmesi üzerine Yargıtay 12. Hukuk Dairesi tarafından 2014/29109E – 24874K sayılı karar ile itiraz kesin olarak reddedilmiştir. Bu karar üzerine mahkemece, temyiz talebinde bulunan davalılar vekiline temyiz harç ve giderlerinin yatırılması için usulüne uygun meşruhatlı davetiye tebliğine rağmen, davalıalr vekili tarafından temyiz harç ve masraflarının yatırılmaması üzerine HUMK’nın 434. maddesi gereğince davalılar vekilinin kararı temyiz etmemiş sayılmasına ve temyiz taleplerinin reddine karar verilmiş ve bu ek karar davalılar vekili tarafından süresi içerisinde temyiz edilmiş ise de; davalılar vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan ek kararın onanmasına karar vermek gerekmiştir.
3- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenle davalı R. E.’in temyiz isteminin feragat nedeniyle REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı R. E. dışındaki diğer davalılar vekilinin mahkemenin hükmün temyiz edilmemiş sayılmasına dair ek kararına yönelik temyiz itirazlarının reddi ile ek kararın ONANMASINA, (3) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı davalılar N.. Ö.., M.. Ö.., S.. Ö.. ve F.. Ö..’den peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, istek halinde aşağıda yazılı 402,30 TL harcın temyiz eden davacıya iadesine, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davalı R.. E..’e iadesine, 01/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.