YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/3241
KARAR NO : 2015/6487
KARAR TARİHİ : 06.05.2015
MAHKEMESİ : ADANA 1. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 28/01/2014
NUMARASI : 2012/349-2014/57
Taraflar arasında görülen davada Adana 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 28/01/2014 tarih ve 2012/349-2014/57 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; davalı şirketin K. Dershanesi adı altında faaliyet gösterirken bu şirket ortaklarının bir kısmının ayrılarak aynı iş kolunda faaliyet sürdürmek amacıyla davacı şirketi kurduklarını, dershanelerinin faaliyete geçirilebilmesi için şirket hisse devirlerinin ve işletme hakkı devrinin noterde yapılması gerektiğini, davalının bu işlemin karşılığı olarak kendilerinden toplam bedeli 35.000,00 TL olan bonoların verilmesini istediğini, ön yüzünde malen kaydını içeren bonoların arka yüzlerine “K. Dershanesi kitap borcuna mahsuben verilmiştir” ibaresi yazılarak davalıya vermek zorunda kaldıklarını ileri sürerek iradeleri zorlanılarak alınan bu bonolar nedeni ile davalıya borçlu olmadıklarının tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davaya konu bonoların davacının düştüğü zor durumdan yararlanılarak alınmadığını, dershanecilik faaliyeti nedeni ile kullanılacak yayınların temini amacı ile imzalanan sözleşme uyarınca teslim alınması gerektiği halde alınmayan yayınlar nedeniyle oluşan zarardan dolayı lisans veren tarafından davalı şirkete 105.000,00 TL cezai şart fatura edildiği, bu cezai şartın senet bedellerine karşılık gelen bölümünün davalı şirketten ayrılan ortaklara ait olduğu, bu nedenle söz konusu bonoların verildiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davalı şirket ortaklarının bir kısmının şirket ortaklığından ayrılarak davacı şirketi kurduğu, öncesinde davalı şirket ile kullanılacak yayınları temin eden lisans veren firma arasında sözleşme imzalandığı, ortaklıktan ayrılmalar sonrası bu yayınlara ihtiyacı kalmayan davalının yayınları almaktan vazgeçtiği, bunun üzerine firma tarafından 105.000TL cezai şart fatura edildiği ve bunun davalı tarafından ödendiği, bono bedeli kadar olan tutarın da ortaklıktan ayrılan şahısların cezai şart borcuna mahsuben alındığı, bonolar üzerinde malen kaydı yer almakla birlikte arkasında “K. Dershanesine yayınlar karşılığı verilen senetlere mahsuben verilmiştir.” ifadesinin yer aldığı, bonoların zorlama ile irade sakatlanarak neticesinde alındığının davacı tarafından ispat edilemediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına, davalı şirket ile lisans veren K. Özel Eğitim Hizmetleri Turizm İşletmeciliği A.Ş. arasında imzalanan 29.08.2012 tarihli Fesihname başlıklı belgenin 3.maddesinin (g) bendinde yer alan “Lisans alan lisan verene sipariş vermiş ve lisans veren tarafından siparişin üretilmiş olması ve lisans alanın lisans sözleşmesini lisan verenin bölgede yeni bir şube anlaşması yapmasına olanak vermeyecek bir tarihte feshetmesi sebebiyle, lisans verene 105.000,00 TL tutarında cezai şart ödemesi yapacaktır.” şeklindeki düzenlemede açıkça cezai şartın öngörülmesi ve dava konusu bonoların ve bonoların arkasında yer alan “işbu senet B. Özel Eğitim Ltd. Şti.nin Kavram dershanesine yayınlar karşılığında vermiş olduğu senetlere mahsuben verilmiştir.” şeklindeki ifadelerin tehditle imzalandığının ispatlanamamış olmasına göre davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 06/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.