YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/3214
KARAR NO : 2015/8249
KARAR TARİHİ : 15.06.2015
MAHKEMESİ : İSTANBUL 2.FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 27/11/2014
NUMARASI : 2012/136-2014/265
Taraflar arasında görülen davada İstanbul 2.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 27/11/2014 tarih ve 2012/136-2014/265 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkillerinden G. S. Inc’nin 1987 yılından beri ABD’de ilaç sektöründe faaliyet gösterdiğini, diğer müvekkili şirketin ise G. S. Inc’in Türkiye’deki iştiraki olup 2007 yılından beri ülkemizde faaliyet göstermekte olduğunu, G.S. Inc.’nin Hepatit B ve HİV tedavisinde etkili olan “T.” etken maddeyi bulduğunu, bu maddenin Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) tarafından “Uluslar arası Mülkiyeti Haiz Olmayan İsim” (INN) olarak kabul edildiğini, ayrıca müvekkili şirketin “T.” içeren antiviral ilaç için “V.” markasını kullandığını, bu markanın WİPO nezdinde uluslararası birçok ülkede tescilli olduğunu, davalı şirketin aynı etken madde içeren ilaçlar için “T.” ve “T.” markasını kullandığını, müvekkiline ait V. isimli ilacın jeneriği olan bu ilacın HİV ve Hepatit tedavisinde kullanıldığını, ayrıca davalı şirketin marka başvurusunda da bulunduğunu, davacının kullanımlarının T. etken maddesi, INN’ın ön eki olan T. ibaresi ile yine bir antiviral INN kökü olan VIR ibaresi ve yine yaygın bir tıbbi tanımlayıcı ifade olan V.. ibarelerinin birlikte kullanımından oluşturulmuş olduğunu, V. ibaresinin müvekkilinin V. markası ile görsel ve işitsel olarak benzer olup iltibas oluşturduğunu, davalı yanın kullanımının karışıklığa yol açacağını ileri sürerek davalının T. ve T. ibarelerini kullanımının haksız rekabet oluşturduğunun tespitine, T. etken maddesine ve müvekkilinin V. markasına iltibas oluşturmakta olan T. ve T. ibarelerinin kullanımının, müvekkilinin VİREAD markasına tecavüz ve müvekkil şirket aleyhine haksız rekabet teşkil ettiğinin tespitini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin davaya konu T. ve T. markaları altında ürettiği ve hepatit B ve HİV tedavisinde kullanılan ilaçları, kısaltılmış başvuru yoluyla yasal olarak ruhsatlandırmış ve satışa sunmuş olduğunu, söz konusu markalar için TPE nezdinde başvuruda bulunulmuş olup halen prosedürün devam etmekte olduğunu, davacının iddiasının aksine uygulamada INN listesine kayıtlı olan etken maddelerin ön ek veya son eklerinin ilaç markası olarak tescil ettirildiği tüm ulusal veya uluslar arası ilaç sektöründe bilinmekte olduğunu, ayrıca DSÖ’nün ve EMA’nın yayınlamış olduğu INN listesinde yer alan etken madde isminin sadece T. olarak geçmediği, INN listesinde tam olarak yer alan etken madde isminin T. D. F. şeklinde olduğunu, T. ve T. isimleri ile V. arasında gerek görsel gerek işitsel olarak bir benzerlik bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davalının T. ve T. markalarının, davacının V. markasıyla benzerilik oluşturmadığı, T. ve T.markalarının içinde teno ve viral ifadelerinin WHO tavsiye kararı ve Beşeri Tıbbi Ürünler Ambalaj ve Etiketleme Yönetmeliği 4. maddede belirtildiği gibi etken madde adının (T.) aynen kullanılmadığı, T. ve T. markalarının içinde bulunan “-teno” ve “-viral” ifadelerinin WHO tarafından yayınlanan INN kılavuzunda listelenen köklerden biri olmadıkları, sözkonusu etken maddenin, aslında sadece T. olarak bilinen kimyasal maddeden ibaret olmadığı, bunun bir ön ilacının (p.-d. tuzu şeklinde ifade edilen ve tam adı Tenofovir dizoproksil fumarat olan bir bileşim olduğu ve bu nedenle marka hakkına tecavüz ile haksız rekabetin koşullarının olunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 15/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.