YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/3117
KARAR NO : 2015/8405
KARAR TARİHİ : 17.06.2015
MAHKEMESİ : İSTANBUL 10. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 11/02/2013
NUMARASI : 2011/560-2013/12
Taraflar arasında görülen davada İstanbul 10. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 11/02/2013 tarih ve 2011/560-2013/12 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı ve davalı Birleşik Fon Bankası vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının davalı şirketten olan gümrük alacaklarının teminatı olarak sonradan davalı Banka’ya devredilen banka tarafından teminat mektubu verildiğini, davacının davalı şirketten 110.227,32 TL gümrük alacağı bulunduğunu ve bu alacak miktarının mahkeme kararıyla da kabul edildiğini, alacağın talebe rağmen davalı şirket tarafından ödenmediğini ileri sürerek 110.277,32 TL alacağın 24/08/2011 tarihinden itibaren avans faizi ile birlikte davalılardan müşterek ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Banka vekili, dava konusu alacağın teminat mektubu kapsamında kalan, 54.936,88 TL’lik kısmının dava tarihinden önce 28/11/2011’de ödendiğini, bakiye 55.340,40 TL’den sorumlu olmadıklarını savunarak davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu 110.277,32 TL’nin 28/11/2011 tarihinde 54.936,88 TL’lik kısmının davalı Banka tarafından davacıya ödenmiş olduğu bakiye alacak olarak 57.963,44 TL’nin iflas masasına alacak olarak kaydedilmiş bulunduğu, ödenen ve alacak olarak kayıt edilen miktarın 112.900,32 TL olup talep edilenden fazla olduğu bu nedenle davanın konusuz kaldığı gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı ve davalı Birleşik Fon Bankası vekili temyiz etmiştir.
1-Mahkeme kararı, hükmü temyiz eden davalı Banka vekiline 13.01.2015 tarihinde tebliğ edilmiş olup, mümeyyiz davalı vekili yasal temyiz süresi geçtikten sonra, 29.01.2015 tarihinde temyiz isteminde bulunmuştur. Mümeyyiz davalı vekili her ne kadar , kararın tebliğ edildiği vekil ile davalı Banka arasındaki vekalet ilişkisinin sona erdiğini ileri sürmüşse de dosya kapsamında, kararın tebliğ edildiği davalı vekilinin azline veya istifasına dair bir belgeye rastlanılmamıştır. Bu itibarla, kararın tebliğ edildiği vekile davalı Banka tarafından verilen vekaletname mahkemeye karşı halen hüküm ifade ettiğinden, bu vekile yapılan tebliğ geçerlidir. Bu nedenle yukarıda da açıklandığı üzere, davalı Banka vekilinin temyiz istemi süresinde değildir.
HUMK’nın 432/4’üncü maddesine göre süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 gün 3-4 sayılı İBK uyarınca Yargıtay da bu konuda bir karar verebileceğinden davalı Banka vekilinin temyiz isteminin süre yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince; dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve davalı Banka’nın teminat mektubu kapsamında sorumlu olduğu miktarın tamamını ödemiş olmasına göre davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı Banka vekilinin temyiz isteminin süre yönünden REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, davacı ve davalı Birleşik Fon Bankası harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, 17/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.