YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/3037
KARAR NO : 2015/7912
KARAR TARİHİ : 08.06.2015
MAHKEMESİ : KAHRAMANMARAŞ 2. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 05/12/2014
NUMARASI : 2014/544-2014/884
Taraflar arasında görülen davada Kahramanmaraş 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 05/12/2014 tarih ve 2014/544-2014/884 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin davalı bankanın 007292197213 numaralı müşterisi olduğunu, müvekkili şirketin davalı bankadan 20/08/2010 tarihinde 30.420,00 TL, 02/09/2010 tarihinde 19.700,00 TL, 11/10/2010 tarihinde 107.000,00.-TL, 15/10/2010 tarihinde 15.000,00 TL, 04/11/2011 tarihinde 17.315,00 TL, 25/01/2014 tarihinde 37.000,00 TL, 25/01/2014 tarihinde 20.250,00 TL ticari kredi kullandığını, bu krediler nedeniyle davalı bankanın müvekkili şirketten dosya masrafı ve kredi araştırma ücreti adı altında toplam 3.128,75 TL tahsil ettiğini, müvekkilinden tahsil edilen söz konusu bedellerin mevzuata ve yargı kararlarına aykırı olduğunu, müvekkili ile yapılan kredi sözleşmelerinin tek taraflı olarak ve müvekkili ile müzakere yapılmadan düzenlendiğini, söz konusu sözleşmelerin 6908 sayılı Borçlar Kanunu’nun 20.maddesinde düzenlenen genel işlem koşullarına açıkça aykırı olduğunu ileri sürerek 3.128,75 TL’nin kesinti yapıldığı tarihten itibaren işleyecek değişik oranlardaki avans faiziyle birlikte davalıdan talep ve dava etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasındaki sözleşmelerin tip sözleşmeler olduğu, bu sözleşmelerde davacı taraf aleyhine konulan ve dosya masrafı ve kredi araştırma ücretinin yazılmamış sayılması gerektiği, davalı Bankanın yasal dayanağı olmaksızın aldığı bu kalemleri iade etmesinin hakkaniyet ve adalete uygun olacağı gerekçesiyle 3.128,75 TL’nin dava tarihindeki avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, davalı Banka tarafından davacıya kullandırılan ticari krediler nedeniyle dosya masrafı ve kredi araştırma ücreti adı altında tahsil edilen ücretlerin iadesi istemine ilişkindir. 6102 sayılı TTK’nın 20. (eTTK m.22) maddesi uyarınca tacir olan veya olmayan bir kimseye, ticari işletmesiyle ilgili bir iş veya hizmet görmüş olan tacir, münasip bir ücret isteyebilir. Davalı banka tacir olup dava konusu kredi davalının ticari işletmesiyle ilgili işlemlerindendir. Dava konusu krediler de taraflar arasında akdedilen ticari nitelikli kredi sözleşmelerinden kaynaklıdır. Bu nedenle kredi sözleşmesi hükümlerinin tacirin basiretli davranma yükümlülüğü ve sözleşme hürriyeti kapsamında ele alınması gereklidir.
Somut olayda; davalı tarafından verilen krediler nedeniyle ücret istenebileceği sabit ise de hangi işlemler nedeniyle hangi oranlarda ücret tahsil edilebileceğinin tespiti bakımından mahkemece; dava konusu kredi sözleşmelerinin metni ve buna ilişkin tüm
evraklar temin edilip, kredi sözleşmelerinin hükümleri, banka kayıtları ile diğer bankaların benzer işlemlerdeki emsal uygulamaları gözetilerek, masraf kalemlerinin bankaca verilen bir hizmetin karşılığı olup olmadığı, 6098 sayılı TBK’dan sonra imzalanan kredi sözleşmelerinde davalı Bankaca alınabileceği öngörülen masraf ve kamisyon ücretlerine ilişkin düzenlemeler bakımından genel işlem koşullarının varlığının aranıp aranamayacağı, davalı Banka tarafından tahsil edilen tutarların pay içine ve emsal uygulamalara uygun olup olmadığı konusunda, gerektiği takdirde oluşturulacak uzman bilirkişi heyetinden rapor alınıp, tüm bu hususlar birlikte tartışılmak suretiyle hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ve yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmesi doğru olmamış, kararın davalı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı Banka vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 08/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.