YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/2888
KARAR NO : 2015/7908
KARAR TARİHİ : 08.06.2015
MAHKEMESİ : İSTANBUL 13. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 21/11/2014
NUMARASI : 2013/405-2014/454
Taraflar arasında görülen davada İstanbul 13. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 21/11/2014 tarih ve 2013/405-2014/454 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı Banka vekili ve fer’i müdahil T.. T.. vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin tarafından Y.D.Şubesi nezdinde değerlendirilmek üzere 25.11.1999 tarihinde %83 faiz ile 35 gün vadeli 2.500-TL para yatırıldığını ve davalı banka nezdinde bu şekilde vadeli hesap açıldığını, bankanın hesap cüzdanını ve havale dekontunu müvekkiline verdiğini, bu arada Y.A.Ş.’ye (21.12.1999) el konulduğu, akabinde T.. T.. güvencesi kapsamında olmadığı gerekçesi ile parasının ödenmediği, Y. D.Şubesi personelinin müvekkiline sormadan ve talimatını almadan parayı Y. S.O. Bank Ltd. Şti’ye gönderdiklerini, bahse konu bankanın bankacılık yapma ve mevduat kabul etme izni kaldırılarak davalı Ing Bank ile birleştirildiğini, müvekkilinin parasının Y. A.Ş. yöneticilerinin hileli davranış ve yönlendirmeleri ile bankalara olan güvenin kötüye kullanılması sonucu, sigorta kapsamı dışında bulunan bir O. bankasına yatırıldığını ileri sürerek 2.500 TL tutarındaki mevduatın bankaya yatırıldığı 25.11.1999 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmişlerdir.
Davalı vekili, müvekkili ile O. Bank Ltd.’nin ayrı tüzel kişilikler olduğunu, ayrıca müvekkiline husumet yöneltilemeyeceğini, müvekkili bankanın davacının talebi doğrultusunda sadece havale talimatı gerçekleştirdiğini, hesap cüzdanına karşı çıkmadığını, istemin zamanaşımına uğradığını, diğer iddiaların da yerinde olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Fer’i müdahil T.. T.. vekili, dava konusu alacağın zamanaşımına uğradığını, davacının parasının talebi doğrultusunda havale edildiğini, bu nedenle davalı bankanın sorumluluğunun bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Fer’i müdahil O.. O.. vekili, davalı bankanın sorumluluğunu bankaların devrolunması nedeniyle T.. T..’nin üstlenmiş olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının Y. D. Şubesine 25.11.1999 tarihinde %83 faiz ile 35 gün vadeli 2.500-TL mevduat hesabı açtırdığı, mevcut paranın aslında fiilen Kıbrıs’a aktarılmadığı, bu paranın Y.A.Ş.’nin hakim ortaklarına ait bir kısım şirketlere kredi olarak verilmek suretiyle kullandırıldığı, taraflar arasında akdi ilişki bulunmadığından davalının sorumluluğunun BK’nun 41. ve 55. (TBK 49-66. maddeleri ) ve TTK’nun 336. maddelerinden kaynaklandığı, dava konusu mevduattan en hafif kusurlarından dahi sorumlu olan davalı bankanın bankacılık yasası ve TTK’nun 321/5 maddesi ( 6102 sayılı TTK’nun 371/5 md.) gereğince sorumlu olduğu, faiz başlangıç tarihinin hesabın açıldığı tarih olacağı gerekçesiyle 2.500,00 TL’nin 25.11.1999 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı banka vekili ve fer’i müdahil T.. T.. vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı Banka vekili ve fer’i müdahil T.. T.. vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı Banka vekili ve fer’i müdahil T.. T.. vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davalı Banka’ya iadesine, fer’i müdahil T.. T.. harçtan muaf olduğundan harç alınmasına mahal olmadığına, 08/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.