YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/2811
KARAR NO : 2015/7805
KARAR TARİHİ : 05.06.2015
MAHKEMESİ : ADIYAMAN 1. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
: (TİCARET MAHKEMESİ SIFATIYLA)
TARİHİ : 17/10/2014
NUMARASI : 2014/693-2014/1042
Taraflar arasında görülen davada Adıyaman 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 17/10/2014 tarih ve 2014/693 – 2014/1042 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı, satın aldığı fırının davalı tarafından taşındığını, 18/12/2011 tarihinde tarafına teslim edildiğini, her ne kadar fırının 18/12/2011 tarihinde bizzat tarafına ihtirazı kayıtsız olarak teslim edildiği bildirilmiş ise de fırın ambalajda olduğundan teslimat sırasında hasarın fark edilmediğini, fırında meydana gelen hasar taşıyıcının özensizliğinden ve kusurundan kaynaklandığını, fırını satın aldığı firma yetkilileri ile haricen yapmış olduğu görüşmelerde fırının tam ve eksiksiz olarak davalıya teslim edildiğinin bildirildiğini, zararının 2.000,00 TL olduğunu, 6762 sayılı TTK’nın 772. maddesinde eşyayı kayıtsız kabul etmiş olsa bile dışından anlaşılması kabil olmayan noksanların vücudunu iddia ve ispat edebilir hükmü yer aldığını ileri sürerek, 2000 TL’nin dava tarhinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiş, yargılama sırasında verdiği ıslah dilekçesi ile toplam talebini 2.312,80 TL’ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyularak, davalı vekili hasardan sorumlu olmadıklarını iddia etmiş ise de, davalı şirketce taşınan fırındaki hasarın taşıma kaynaklı olduğu, davacının bu davayı açmakta haklı olduğu gerekçesiyle, davanın kabulüne, 2.312,80 TL’nin 2.000 TL’lik kısmının dava tarihinden, 312,80 TL’lik kısmının ıslah tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dava, taşıma sözleşmesinden kaynaklanan tazminat istemine ilişkindir. Davaya konu taşınan emtia 18.12.2011 tarihinde davacıya teslim edilmiş olup davacı emtianın taşıma sırasında hasarlandığını ileri sürerek, zararın tazminini talep etmiştir. Mahkemece 6102 sayılı TTK’nın 850, 875. ve 880. maddesi hükmü nazara alınarak yukarıda yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir. Somut olayda, hasar tarihinde yürürlükte bulunan 6762 sayılı Yasa hükümlerinin uygulanması gerekmektedir. Bu durumda mahkemece hasar tarihinde yürürlükte bulunan 6762 sayılı TTK’nın 788. maddesi koşullarının oluşup oluşmadığı, TTK’nın 788. maddesi koşullarının bulunmadığının saptanması halinde ise, hasar miktarının 6762 sayılı TTK’nın 785. maddesine göre belirlenmek suretiyle sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçeyle davanın kabulü doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
2- Kabule göre de; 6102 sayılı TTK’nın 882. maddesi uyarınca hasar durumunda ödenecek tazminatın gönderinin net olmayan ağırlığının her bir kilogramı için 8,33 özel çekme hakkını karşılayan tutar ile sınırlı olduğu düzenlenmiştir. Somut olayda, mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporundaki belirlenen tazminat miktarı hesabında TTK’nın 880 ve 882. maddeleri nazara alınmamış, taşıma konusunda uzman olmayan bilirkişi raporuna itibar edilerek hüküm kurulmuştur.
Bu itibarla, mahkemece TTK’nın 880. maddesine göre emtianın teslim alındığı yerdeki hasarsız değeri ile hasarlı değeri arasındaki farka göre tazminat tutarı hesaplanıp TTK’nın 882. maddesi uyarınca taşıyıcının üst sorumluluk sınırı tespit edilerek neticesine göre bir karar vermek gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmamış, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) ve (2) numaralı bentlerde açıklanan nedenlerle, kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 05.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.