YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/2412
KARAR NO : 2015/7894
KARAR TARİHİ : 08.06.2015
MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 1. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 06/11/2014
NUMARASI : 2013/424-2014/490
Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 1. Asliye TicaretMahkemesi’nce verilen 06/11/2014 tarih ve 2013/424-2014/490 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı Bankada bulunun hesabına, müvekkili şirketçe bilinmeyen kişiler tarafından 25.01.2013 tarihinde internet bankacılığı yoluyla girilerek 25.300 TL paranın G.Bankası Bankası’nda hesabı bulunan O. B. isimli kişinin hesabına havale edildiğini, bu işlemin müvekkiline bildirilmediği gibi, günlük işlem kotasının 5.000 TL olmasına rağmen limit aşımına dair 2. onay mesajının da gelmediğini, dava dışı kimliği belirli kişi adına havale edilmesi sonucu müvekkili firmanın zarara uğradığını, davalı Bankanın hesapta bulunan paranın güvenliğini tam olarak sağlayamadığını, ileri sürerek 25.300 TL maddi zararın temerrüt tarihinden itibaren bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faiz oranı ile birlikte tahsiline karar verilmesi talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, her ne kadar bilirkişilerce davacının olayda müterafik kusuru tespit edilmiş ise de, bankaların bir güven kurumu olarak, özel yasa ile kurulan ve kendilerine alanlarında çeşitli imtiyazlar tanınan, topladıkları mevduatları sahteciliklere karşı özenle korumak zorunda olan kuruluşlar olduğu, objektif özen borcu altında bulunan bankların hafif kusurlarından dahi sorumlu bulunduğu, güvenlik mekanizmasında çıkabilecek sorunlar ve sistem güvenliğinin sağlanamamasından kaynaklanan zararlar nedeniyle bankaların sorumlu olacağı gerekçesiyle davanın kısmen kabulü 25.000 TL’nin temerrüt tarihi olan 18/02/2013 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin isteminin reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 08/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verilmiştir.