YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/2386
KARAR NO : 2015/7836
KARAR TARİHİ : 05.06.2015
MAHKEMESİ : ANKARA 4. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 20/09/2013
NUMARASI : 2012/390-2013/380
Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 20/09/2013 tarih ve 2012/390-2013/380 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, Özelleştirme Yüksek Kurulunun 02.04.2004 tarih ve 22 sayılı kararı ile T.’ın özelleştirme programına alındığını, Ö.. B..’nın kararı ile de T.ın 20 ayrı dağıtım şirketine ayrıldığını, S. A. Ç. S.O. illerindeki elektrik dağıtım müesseselerinin Y. Elektrik Anonim Şirketi adını aldığını, T. ile bu şirket arasında 24.07.2006 tarihli işletme hakkı devir sözleşmesi imzalandığını, 07.06.2010 tarih ve 2010/35 sayılı Özelleştirme Yüksek Kurulu kararı uyarınca da bu şirketin %100 oranındaki hissenin dava dışı Ç. Elekrtik Dağıtım A.Ş.’ye satışına ilişkin 29.12.2010 tarihli hisse satış sözleşmesi imzalandığını, T. ile Y. E. arasındaki işletme hakkı devir sözleşmesinin 7.1, 7.2, 7.3, 7.4, 10/1, 15/2 maddeleri uyarınca dağıtım tesislerinin mülkiyetinin ve mülkiyetten gayri ayni haklardan doğan idari ve hukuki ihtilafların T.’a devredildiğini, dağıtım faaliyetlerinin T. tarafından yürütüldüğü dönemde bu faaliyetin yürütülmesi amacıyla gerçekleştirilen her türlü iş ve işlemlerin bütün sorumluluğunun ve T. tarafından yürütülmüş bulunan bu faaliyetler nedeniyle üçüncü kişiler tarafından ileri sürülebilecek her türlü talebin muhatabının T. olduğunun öngörüldüğünü, davalının işletme hakkı devir sözleşmesinden önce gerçekleştirdiği işlemler nedeniyle Vezirköprü 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 2005/26E Esas 2005/141Karar sayılı kesinleşen kararı uyarınca, dava dışı Orman İşletme Müdürlüğü’ne toplam 16.212,96 TL ödendiğini ileri sürerek, anılan meblağın davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, sorumluluğu doğuran olayın İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi öncesinde doğduğu ve buna ilişkin davanın da bu sözleşme öncesinde açıldığı, Hisse Satış Sözleşmesinde İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi hükümlerinin saklı tutulduğu, eldeki davada İşletme Hakkı Devir Sözleşmesinin 7.1.maddesinin uygulanması gerektiği, davacının davayı davalıya ihbar etmesine gerek olmadığından, ödediği bedelin tamamını davalıdan rücuen isteyebileceği gerekçesiyle, davanın kabulü ile 16.212,96 TL’nin tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 831,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 05/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.