Yargıtay Kararı 11. Hukuk Dairesi 2015/2181 E. 2015/8473 K. 18.06.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/2181
KARAR NO : 2015/8473
KARAR TARİHİ : 18.06.2015

MAHKEMESİ : KARŞIYAKA 2. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/03/2014
NUMARASI : 2013/641-2014/136

Taraflar arasında görülen davada Karşıyaka 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 26/03/2014 gün ve 2013/641-2014/136 sayılı kararı onayan Daire’nin 18/11/2014 gün ve 2014/10951-2014/17801 sayılı kararı aleyhinde daalılar E.. Ö.. ve S.. Ö.. vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkili Ö.. T..’nün “B.” unvanı ile işlettiği A.A. Bir Turizm Ltd. Şti’yi, işyeri adresinden tahliye ettikten sonra birlikte yaşadığı davalı S.. Ö.. adına kiralanan taşınmazda inançlı işlem yoluyla “S.. Ö..-A. Gıda ve Turizm Ticaret” adıyla tescil ettirdiğini, kendisine ait tüm demirbaşların yeni işyerine aktarılarak kira ve tüm peşinatların müvekkilince karşılandığını, kullanılan banka kredilerinin bu işyerine harcandığını, ancak davalının işyerinin kendisine ait olduğunu iddia ettiğini, davalı K.. B..’nin ise müvekkilinin borçlarını ödeme konusunda varılan anlaşma kapsamında para verdiğini, davalıların 12.03.2008 tarihli sözleşme ile davalıların işyeri ortağı olarak gösterildiklerini ileri sürerek, dava konusu “A. G.’nın” müvekkillerine ait olduğunun tespitini, davalı S.. Ö.. adına olan işyeri kaydının iptali ile müvekkilleri adına tescilini, muarazanın önlenmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, davalılar E.. Ö.. ve S.. Ö.. vekilinin temyiz istemi üzerine Dairemizin 18.11.2014 tarihli kararı ile onanmıştır.
Davalılar E.. Ö.. ve S.. Ö.. vekili, karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalılar E.. Ö.. ve S.. Ö.. vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalılar E.. Ö.. ve S.. Ö.. vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 57,60 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK’nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 251,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 18/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.