YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/2145
KARAR NO : 2015/7410
KARAR TARİHİ : 01.06.2015
MAHKEMESİ : NEVŞEHİR 1.ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ SIFATIYLA)
TARİHİ : 09/09/2014
NUMARASI : 2014/297-2014/374
Taraflar arasında görülen davada Nevşehir 1.Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 09/09/2014 tarih ve 2014/297-2014/374 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, 1997 yılından beri G. Kasabasında “V. H.” isimli bir otel çalıştıran müvekkilinin, “V. C. H.” ibaresinin marka olarak tescili için TPE’ye yaptığı başvurunun davalının “V. C.” ibareli markası mesnet gösterilerek reddedildiğini, ancak müvekkilinin bu isme çok önceden beri kullanmakta olduğunu ileri sürerek, davalı markasının hükümsüzlüğünü, sicilden terkinini ve davalı ticaret unvanının sicilden terkinini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacının ticaret unvanı ve işletme adı olarak “G. V. H.” ve “V. H.” ibarelerini kullandığı, davalının markasının ise “V. C.” şeklinde olduğu, davacının önceki kullanıma dayalı hükümsüzlük isteyemeyeceği gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 01/06/2015 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY
1- Dava, 556 sayılı KHK’nın 8/3 maddesi uyarınca, önceye dayalı hak sebebiyle davalı adına tescilli markaların hükümsüzlüğü istemlerine ilişkindir.
2- 556 sayılı KHK’nın 8/3.maddesinde yer alan;
“Tescilsiz bir markanın veya ticaret sırasında kullanılan bir başka işaretin sahibinin itiraz etmesi üzerine, tescili istenilen marka, aşağıdaki hallerde tescil edilmez.
a) Markanın tescili için yapılan başvuru tarihinden önce veya markanın tescili için yapılan başvuruda belirtilen rüçhan tarihinden önce bu işaret için hak elde edilmiş ise,
b) Belirtilen işaret, sahibine daha sonraki bir markanın kullanımını yasaklama hakkını veriyorsa,”
Hükmü uyarınca, markasal kullanım yoluyla marka olabilecek bir işaret üzerinde daha önceden hak elde eden kişi, aynı işareti veya onunla karıştırılmaya yol açacak derecede benzerini içeren işaretin başkaları tarafından marka başvurusuna konu yapılmasına itiraz edebileceği gibi 556 sayılı KHK’nın 42/1 (b) maddesi uyarınca, aynı gerekçeyle markanın hükümsüzlüğünü de isteyebilecektir.
3- Somut olayda, davacının “V. H.” ibaresi üzerinden önceye dayalı hak sahibi olduğu yerel mahkemenin de kabulündedir. Davalının sonradan “V. C.” ibaresini, davacının iştigal sahasında marka olarak tescil ettirdiği anlaşılmaktadır. “V. H.” ve “V. C. ibareleri arasında “V.” ibaresi yönünden ayniyet bulunduğundan ve ibarenin Türkçe’de bilinen bir karşılığının da bulunmadığı markanın ayırt edici asıl unsuru olduğu dikkate alındığında, markalar arasında karıştırılma ihtimaline sebebiyet verecek ölçüde benzerlik bulunduğu anlaşılmakla, davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken reddine karar verildiğinden, yerel mahkeme kararını onayan Dairemiz çoğunluk görüşüne katılmıyorum. 01.06.2015