YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/2133
KARAR NO : 2015/7544
KARAR TARİHİ : 02.06.2015
MAHKEMESİ : ANKARA 1. FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 08/07/2014
NUMARASI : 2012/193-2014/156
Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 08/07/2014 tarih ve 2012/193-2014/156 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı TPE vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirket tarafından 18, 25 ve 35. sınıflarda, 2010/16681 no ile yapılan ”O. M.” ibareli marka başvurusuna, müvekkili tarafından 03. sınıfta tescilli 2007/48616 ve 2008/54834 no’lu ”1. M.” ibareli markaları mesnet gösterilerek müvekkilinin markanın gerçek hak sahibi olup, markaların benzer olduğu, karıştırılma ihtimali bulunduğu, başvuru sahibinin kötü niyetli ve müvekkili markasının tanınmış marka olduğu gerekçelerine dayalı olarak yapılan itirazın TPE tarafından markalar benzer olmakla birlikte, kapsadığı malların farklı olduğu, müvekkili markasının tanınmışlığının ispatlanamadığı gerekçeleriyle reddedildiğini oysa, müvekkili markasının 2008 yılında piyasaya sürülen erkek parfümleri, spreyleri, deodorant, stick deodorantları, duş jelleri, traş sonrası balsam ve losyonları üzerinde kullanılan ve piyasaya sürüldüğü günden bu yana en çok satılan parfüm unvanını kaybetmeyen dünyaca ünlü bir marka olduğunu, markalar aynı olduğu gibi, kapsadığı mal ve hizmetlerin de bağlantılı olduğunu zira, 03. sınıf ile 18. sınıfın moda sektörüne, 35. sınıfın ise, perakende sektörüne ilişkin hizmetleri ihtiva eden ve tüm sınıflar ile bağlantılı bir sınıf olduğunu ileri sürerek, TPE YİDK’in 28/06/2012 tarihli, 2012-M 1991 no’lu kararın iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili, YDİK kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu marka başvurusu ve tescil edilmek istenen sınıflar ile davacı markaları arasında 556 sayılı KHK’nın 8/1-b. anlamında karışıklığa neden olacak derecede benzerlik bulunduğu, davacıya ait markanın tanınmış marka olarak adledilebileceği, davalının bu tanınmışlıktan haksız yararlanacağı markanın ayırt edici karakterinin zedeleneceği, davalının kötüniyetli olduğunu iddia etmenin mümkün olmadığı gerekçesiyle, davanın kabulü ile, TPE YİDK’ in 28/06/2012 tarih, 2012-M-1991 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Kararı, davalı TPE vekili, temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı TPE vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı TPE vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 02/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.