YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/207
KARAR NO : 2015/5902
KARAR TARİHİ : 27.04.2015
MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada … 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 10/09/2014 tarih ve 2014/14-2014/212 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin 2011/12863 sayılı “… ” ibareli marka başvurusuna, müvekkilinin önceden tescilli çok sayıda “… ” ibareli markalarını mesnet göstererek yaptığı itirazın, … …’nun kararıyla reddedildiğini, oysa dava konusu markaların karıştırılmaya yol açacak ölçüde benzer olduğunu, seri marka izlenimi yarattığını, markanın tanınmışlığına zarar vereceğini, davalının kötü niyetli olduğunu, cep ibaresinin seçilmesinin bunu gösterdiğini, ileri sürerek … kararının iptali ile markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı … vekili ve davalı… Ltd Şti vekili ,verilen kararın usul ve yasaya uygun bulunduğunu, markaların benzer olmadığını ve iltibas tehlikesinin bulunmadığını savunarak davanın reddini istemişlerdir.
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, cep ibaresinin dilimize yerleşmiş haliyle doğrudan cep telefonunu tanımlayan jenerik bir isim haline geldiği, bu ibarenin kimsenin tekeline bırakılamayacağı, davalı şirketin “… ” markası ile davacının “… ” ibareli çok sayıda markasından davalı markasına en çok benzeyeni olan “… ” ibareli markanın algısal yönden farklı oldukları, “… ” ibaresinin, cep telefonu ile yapılacak bağlantılar sonucu avantajlı bir sonucun elde edileceği anlamını taşıyan bir slogan niteliğinde olduğu, buna karşılık “… ” ibaresinin ise cep telefonu kazanma ihtimalini akla getiren sözcük markası olduğu, ortalama tüketici kitlesinin her iki sözcüğü de bir birlerinden farklı olarak değerlendirecekleri, markalara konu ibarelerin ayırt edicilik gücü düşük ve kullanımı herkese ait olan jenerik ibareler olması nedeniyle markalar arasında karıştırılma ihtimalinin bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 27/04/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.