YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/2052
KARAR NO : 2015/8498
KARAR TARİHİ : 18.06.2015
MAHKEMESİ : ANKARA 2. FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 30/04/2014
NUMARASI : 2013/4-2014/118
Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 30.04.2014 gün ve 2013/4-2014/118 sayılı kararı onayan Daire’nin 10.12.2014 gün ve 2014/11104-2014/19427 sayılı kararı aleyhinde davacı/birleşen davada davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 26.04.2010/2322 sayılı silah kılıfı ürününü içeren tasarım tescil belgesinin sahibi olduğunu, davalının J.. K..’nın 2010/520467 ve 2010/564619; Emniyet Genel Müdürlüğü’nün 2012/95106 sayılı silah kılıfı ihalelerini aldığını, ürünleri üretip anılan kurumlara teslim ettiğini, ancak anılan ürünlerin müvekkiline ait tescilli 2010/2322 sayılı tasarımın belirgin bir şekilde benzeri olduğunu, bu şekilde müvekkilinin tasarım tescilinden doğan haklarına tecavüzde bulunduğunu, tasarımı üretip satmak suretiyle haksız rekabet yarattığını ifade ederek, davalının eyleminin müvekkilinin tasarım tescilinden doğan hakkına tecavüz ve haksız rekabet yarattığının tespiti ve önlenmesiyle fazlaya ilişkin hakları saklı tutulmak kaydıyla 10.000,00 TL maddi ve 10.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline, tecavüzün ref’ine ve kurulacak hükmün ilanına karar verilmesini talep ve dava etmiş olup, birleşen davada ise müvekkilinin 26.04.2010/2322 sayılı silah kılıfı ürününü içeren tasarımının yenilik ve ayırt edicilik vasfının olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı vekili; davanın reddini istemiş olup, birleşen davada ise davalının 26.04.2010/2322 sayılı silah kılıfı ürününü içeren tasarım tescilinin koruma şartlarını taşımadığını, zira yenilik ve ayırt edicilik vasfının bulunmadığını ifade ederek, hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece, asıl davanın reddine, birleşen davanın ise kabulüne dair verilen karar davacı birleşen dosyada davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizce onanmıştır.
Davacı/ birleşen dosyada davalı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı/birleşen davada davalı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı/birleşen davada davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 57,60 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK’nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 251,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 18.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.