YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/2047
KARAR NO : 2015/8350
KARAR TARİHİ : 16.06.2015
MAHKEMESİ : İSTANBUL (KAPATILAN) 48. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 03/10/2013
NUMARASI : 2011/306-2013/180
Taraflar arasında görülen davada İstanbul (Kapatılan) 48. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 03.10.2013 gün ve 2011/306-2013/180 sayılı kararı düzeltilerek onayan Daire’nin 27.11.2014 gün ve 2013/18288-2014/18484 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili ve fer’i müdahil TMSF vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin TMSF’ye devredilen E. A.Ş.’nin A. U. Şubesi’ne 18/11/1999 tarihinde 24.520 TL parasını %80 faizle vadeli olarak yatırdığını, 22/12/1999 tarihinde Y. A.Ş.’ye BDDK tarafından el konularak yönetiminin TMSF’ye devredildiğini, bankacılık yapma ve mevduat kabul etme izni kaldırılarak önce S. A.Ş.’ye daha sonra da O. Bank A.Ş. ile birleştiğini, yaptıkları araştırmada müvekkilinin bankaya yatırdığı mevduatının banka yönetimi tarafından KKTC’de kurulan dava dışı E. O. Ltd. adlı paravan banka hesabına aktarıldığını, toplanan paranın E. A.Ş. yönetimi tarafından kendisine yakın şirketlere hayali şirketlere usulsüz kredi verilmek suretiyle tüketildiğini, müvekkilinin parasının O. mevduatlarının sigorta kapsamı dışında olduğu gerekçesi ile ödenmediğini, yapılan işlemin havale görünümü verilmiş mevduat toplama olduğunu, planlı ve kasıtlı bir şekilde mevduat sahibinin zarara uğratıldığını, E. A.Ş. ve O.şirketi yöneticilerinin İstanbul 1. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2002/205 Esas sayılı dosyasında bankaları aracı olarak kullanmak suretiyle dolandırıcılık suçundan yargılandıkları ve mahkum olduklarını verilen kararın Yargıtay tarafından onanarak kesinleştiğini, ileri sürerek 24.500 TL’nin bankaya yatırıldığı tarihten itibaren vade sonuna kadar yıllık %80 fiili ödeme tarihine kadar ise bundan az olmamak üzere temerrüt faizi uygulanarak müvekkiline ödenmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, davalı vekili ve fer’i müdahil TMSF vekili tarafından temyiz edilen karar, Dairemizce düzeltilerek onanmıştır.
Davalı vekili ve fer’i müdahil TMSF vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuşlardır.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekili ve fer’i müdahil TMSF vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekili ve fer’i müdahil TMSF vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, ödediği karar düzeltme harcının isteği halinde karar düzeltme isteyen davalıya iadesine, karar düzeltme isteyen fer’i müdahil TMSF harç ve cezadan muaf olduğundan harç ve ceza alınmasına mahal olmadığına,16.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.